Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Na afloop van de processie begon de mis-muziek, ten gehoore gebracht door het orkest en de artiesten van den schouwburg. Na het Evangelie, betrad de wel-eerwaarde pater Augustijn Fray Manuel Martin den preekstoel.
Maria Clara sloeg de handen in elkaar, keek met betraande oogen naar het overschot van 't boek dat kort te voren haar zooveel vreugde verschaft had. Fray Salvi zeide, tegen aller verwachting, niets terug op Albino's woorden; hij stond een oogenblik de verscheurde bladen na te staren, die in den wind wegdwarrelden. Enkele vlogen in 't bosch, andere raakten te water.
"Heeren!" zeide hij op een toon van gezag en met die neusstem, welke zoo fraai klinkt bij monniken: "we moeten hier de dingen niet verwarren en ook geen beleedigingen zoeken, waar er geen zijn. We moeten bij Fray Dámaso de woorden van den man wel onderscheiden van die van den priester. Deze laatste als zoodanig per se kunnen nooit kwetsen, want ze komen voort uit de volstrekte waarheid.
"Wat ik bedoel?" herhaalde Fray Dámaso, zijn stem nog verheffend en de luitenant recht in de oogen ziende: "Ik bedoel al wat ik wil! Ik, ik wil zeggen, dat wanneer een pastoor het lijk van een ketter uit zijn kerkhof wegdoet niemand, zelfs de koning niet, het recht heeft zich ermee te bemoeien en nog veel minder er straf voor op te leggen. Dus een generaaltje, zoo'n generaaltje van niks..."
"M'n lieve man, wat bent u een witte raaf!" riep Fray Dámaso uit, terwijl hij hem nieuwsgierig opnam. "Voor eigen rekening gekomen en dan voor zulke dwaasheden! "Wat 'n fenomeen! Terwijl er zooveel boeken zijn ... och, als je maar wat hersens in je kop hebt ... kun je immers een heel dik boek schrijven: er zijn er zoo ettelijken! Als je maar wat hersens in je kop hebt ..."
De weleerwaarde pater Fray Dámaso, deelde met de goedhartigheid die hem zoo bijzonder eigen is, deze meening van den "gobernadorcillo", en voegde er bij, dat in zoo'n geval de prinses er wel voor zou weten te zorgen 's reuzen navel te ontbloten en hem den genadeslag te geven.
"Ik bijvoorbeeld," ging Fray Dámaso voort, de stem verheffende, om den ander niet aan 't woord te laten, "ik die al drie-en-twintig jaren pisang en rijst eet, ik kan er met gezag over meepraten. Kom me niet voor den dag met theorieën en beweringen. Ik ken de inlanders. Ga nu 's na.
Fray Sibyla scheen zeer voldaan; hij schreed rustig voort en op zijn samengedrukte en fijne lippen was geen minachting meer te lezen; zelfs verwaardigde hij zich met de manke doctor De Espadaña te praten, die met monosyllaben antwoordde, want hij stotterde een beetje.
"Had je 'm zoo lief?" vroeg hij stamelend. Maria Clara antwoordde niet. Fray Dámaso liet het hoofd op de borst zakken en bleef zwijgen. "Mijn kind!" riep hij met smart bewogen stem, "vergeef me dat ik je ongelukkig gemaakt heb, zonder het te weten. Ik dacht aan je toekomst, ik wilde niets dan je geluk.
Mevrouw, bedwing uw tong, als 't u belieft!" "Zegt u dat aan die bloedzuigers!" Allengs raakte het woordenboek van scheldwoorden uitgeput, en eindigde deze aflezing van onhebbelijkheden bij de echtparen. Dreigend en elkaar na-jauwend, gingen ze ten slotte vaneen. Fray Salvi liep van de eene naar de andere zijde, en verlevendigde het tooneel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek