United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !
De krygstucht was toen zoo gestreng in het leger, dat ieder, die het minste gerucht maakte, zwaar gestraft wierd, en zelfs gedreigd, om te worden doodgeschoten. De schildwachten hadden last, om van de aankomst van rondes alleenlyk door fluiten bericht te geven, en men beantwoordde hun op gelyke wyze.
Naar buiten, naar buiten, De zon is in 't veld! Ze trekt nu de spruiten Door klonters en kluiten, Ze lacht in de ruiten; Naar buiten, Naar buiten, Naar buiten gesneld! Naar buiten, naar buiten, De lucht is zoo klaar! De wind en de schuiten Zijn blijde kornuiten; De merelkens fluiten: Naar buiten, Naar buiten, Hoe heerlijk is 't daar! Naar buiten, naar buiten, De wei is zoo groen!
Toen alles klaar was, begonnen we te eten; hij probeerde me te laten drinken, maar ik had geen honger of dorst meer. Ik had net een gevoel, alsof er een prop in mijn keel zat. Het was koud, want we hadden geen hout om vuur aan te leggen; je hoorde den wind door den schoorsteen fluiten. Het was wel triest. Rodolphe keek me voortdurend aan, zijn oogen stonden strak.
De ruimte van een twaalf schreden ongeveer, die hen scheidde, liet den strijders toe elkander te verstaan, en de algemeene aandacht was op hen gevestigd. Het behoorde tot de grootste genoegens der Alexandrijnen zulk soort van gevecht met woorden aan te hooren, en iedere gelukkige zinwending werd met teekenen van goedkeuring, ieder woord dat hun mishaagde met geschreeuw, sissen en fluiten begroet.
Voor hetzelfde doel gebruikte men ook kokosnootschalen, waar water in werd gegoten, en waarin men dan door een buis gaat brommen, gorgelen, fluiten of andere avontuurlijke muziek maakt. Men liet mij al die schatten zien, maar wilde er in het geheel niet van scheiden. Een klein houten trommeltje haalde men uit het dak en stond het mij voor veel geld af.
De wind!... het streelen over haar heen van iets dat ze niet zag!... het angstig wegbuigen van 't gras, naar één kant op!... het fluiten en joelen langs de stammen!... het kraken en vallen van doode takjes uit de kruinen!... en vooral het ver aankomen en sterk boven haar gaan van machtige tonen, hoog in de dennen... tonen die zwollen, weg-ruischten, stierven, en weer kwamen aansuizen, telkens weer, zonder rust!... O! het maakte haar bang!... 't Was haar, of een booze geest door 't bosch joeg, angst over haar heen ademend!
Maar we hadden eigenlijk ook al een ander plan beraamd." »En dat is?" »We willen van avond een aanslag op het huis van den ouden chirurgijn doen." »Die kale rot? Nou, als het van dien kant komen moet, dan zal ik óók lang naar mijn geld kunnen fluiten! De muizen liggen er dood voor de spinde, wil ik wedden. Nee, mannen, Griet Kals is wel erg dom, maar dáár geeft ze geen crediet op, hoor!"
Juist omdat zij kooplui waren, kostten hun die kleeren niet zoo veel geld. Mattia schudde het hoofd en begon te fluiten; toen fluisterde hij weder en zeide: Wil ik u eens zeggen wat mij maar niet uit het hoofd wil: dat gij niet het kind zijt van dien Driscoll, maar het kind dat door Driscoll gestolen werd. Ik wilde antwoorden, maar Mattia was al in zijn bed geklommen.
Als men in een huis gewoond heeft onder welks daklijst en kozijnen de zwaluwen nestelen, krijgt men al zeer spoedig de overtuiging, dat de vogeltjes niet enkel fluiten om een wijsje te doen hooren, wanneer zij, bij het aanbreken van den dag, zoo druk met elkander bezig zijn.
De kinderen keken om en toen ze mij zagen wenken stonden ze stil. "Heb jelui soms ook honger?" vroeg ik. "Ik heb mijn buik vol gefloten, maar mijn broertje kan niet fluiten en die denkt nu zijn buik vol te kunnen huilen; maar dat schijnt hem niet te gelukken!" zei de oudste. "Lust je ook gort met spek?" vroeg ik weer. "Die niet lust is dood! Ik lust alles!" antwoordde hij.
Woord Van De Dag