Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Niemand trouwens zou er zich over verwonderd hebben een fakir te paard te zien, want inderdaad vragen deze brutale bedelaars dikwijls te paard zittende een aalmoes. Daarenboven was de weg in dezen voor de bedevaarten minder gunstigen tijd van het jaar, niet druk bezocht. De Nana en zijne beide metgezellen reden dus snel, zonder vrees dat iets hen kon hinderen of ophouden.
Toen ik bij het tafelgesprek mijn fakir op het kruisbed te pas bracht, werden mij nog vele dergelijke voorbeelden verteld.
In physiek opzicht heeft hij niets van den fakir zooals men zich dien voorstelt, en zooals hij ook gewoonlijk is. Groot en kaal, met woeste wenkbrauwen en onbeschaamde, knippende kleine oogen, ziet hij er met zijn stompneus en langen, krullenden baard uit als een oude faun.
Een kind, het onnoozelste, Een waarzegger. Een profeet. Een derwisj. Een fakir. Iemand die raadsels oplost. Een ruiter wiens paard na 'n bepaald oogenblik 't eerst hinnikt ... Nieuwe stryd! «Myn fakir is haveloozer dan de uwe.» «Myn skelet rammelt uitstekend.» «Zie myn kandidaat eens, hy loopt de zon voorby.» «Gekheid!
Ziet gij niet, dat hij de ellenden van Babel over hen gebracht heeft?« Deze woorden vervolgde de Fakir, voorspelden den val van Ibrahim, Koning der Abbassiden, toen hij met zijn leger tegen Arabië optrok, rijdende op een grooten Olifant.
De fakir volgde hem altijd en koos de donkere plekken van het terrein, hetzij onder bescherming der boomen, hetzij dicht langs de sombere muren der hier en daar verspreide in puin gevallen woningen. De voorzorg was niet overbodig. De maan was zooeven opgekomen en verspreidde een onzeker licht. De Hindoe zou dus hebben kunnen zien, dat hij bespied en zelfs dicht achtervolgd werd.
Er zijn weinig kerkhoven, die niet een of ander heilig man herbergen of een fakir.
De Hindoe greep de hand van den Nana, nam hem mede naar de enge kapel en liet hem zich uitstrekken op een hoop drooge kruiden, dien hij zooeven verlaten had. Het fluiten van den fakir had hem uit zijn laatsten slaap gewekt.
Of mijnheer uw vader daarbij was, weet ik niet... zoo ja 't spijt mij... des te erger." Op zijn beurt werd Marius nu de brandende kool, en mijnheer Gillenormand de blaasbalg. Marius' geheele lichaam rilde; hij wist niet wat te doen; zijn hoofd gloeide. Hij was als de priester die al zijn hostiën in den wind ziet strooien; als de fakir, die een voorbijganger ziet spuwen op zijn afgod.
»Omdat het gouvernement verzekert, dat zijn tegenwoordigheid in de provincie gesignaleerd is," hernam een der sprekers, tot die klasse van menschen behoorende, die meenen dat de overheid zich nooit kan vergissen, »moet het gouvernement in dit opzicht goed ingelicht zijn!" De fakir trad eenige schreden terug, maar hij verloor den ex-gevangene van den nabob niet uit het oog.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek