Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Zoo mijnheer Felix Tholomyès in zijn provincie gebleven ware en Parijs nooit gezien had, zou hij een dier mannen geworden zijn. Waren zij rijker, men zou hen voorname lieden noemen; waren zij armer, men zou ze nietsdoeners heeten. Zij zijn eenvoudig leegloopers. En onder deze leegloopers, zijn vervelenden, verveelden, droomers en eenige grappenmakers.
La was de eerste, die aangaf wat er nu te doen stond. Hij wist dat Felix weer voor eenigen tijd afscheid moest nemen, en was van oordeel dat deze zelf het best kon beoordeelen hoe en waar hij dien tijd wilde doorbrengen, zoodat hij geheel vrij moest blijven in zijn handelingen. Wat hemzelf en zijn vijf lotgenooten betrof, hun bestemming was als vanzelf aangewezen.
Zij omgaf zich van Felix. Zij voelde niets moederlijks voor hem, zij voelde zich bijna als zijn vrouw, met een wondere angstige, koortsige, voor haar zelf onbegrijpelijke hartstocht.
De twee nieuwe vrienden kwamen den volgenden morgen bij elkaar en begonnen met omhelzingen, waaraan Aurora zich moest onderwerpen om haar rol van Don Felix goed te spelen. Daarna gingen zij samen in de stad wandelen en ik vergezelde hen niet Chilindron, den knecht van don Louis. Bij de universiteit bleven wij staan kijken naar eenige kennisgevingen omtrent boeken, die aan de deur waren aangeplakt.
De hekken van den grooten tuin werden opengeworpen, ja ingedrukt, en het volk stormde binnen, wierp zich aan de voeten van Felix en Elizabeth, riep honderdduizendstemmig: "Leve de Prins! Leve de Prinses!"
Wij zullen twee woningen hebben te Salamanca. In de eene ben ik don Felix, in de andere Aurora en nu eens als man verkleed, dan weer in mijne gewone kleeding, vlei ik mij hem te brengen, waar ik hem hebben wil. Ik erken gaarne, dat mijn plan zonderling is; maar mijn liefde brengt mij er toe." Het plan van Aurora scheen mij onzinnig toe.
Zabern keek voorzichtig om zich heen, en fluisterde daarna Felix iets in 't oor. "Is dat dus het plan van den Hertog?" vroeg deze verrast. "Dat is het. En gij alleen kunt het verijdelen. Dus ge zult er zijn?" "U kunt op mij rekenen, Maarschalk." "Goed. Ik verzeker u wij zullen het laatst lachen. Nog éen ding. Kom morgenochtend, voor ge vertrekt, in mijn studeerkamer."
"Dat is de Secretaris van de Prinses nu weet je al genoeg." De menigte begon een steeds dreigender houding aan te nemen, zoodat Paul om zich heen keek om te zien of geen der patrouilles te zien was, die 's avonds dit kwartier doorkruisten. "We moeten er door," zei Felix vastbesloten, "Katina de zweep er over!"
Ik dacht wel dat we niet ver zouden kunnen gaan zonder er een te ontmoeten." Werkelijk zat op ongeveer honderd meter afstand, in de schaduw der boomen, een Kozak te paard, de lans omhoog gericht. Het gezicht van dezen ruiter was wel geschikt om allerlei gedachten in Felix wakker te roepen. Ver, ver van hier, aan de bevroren stranden van Kamchatka, hielden andere vedetten de wacht.
Hij zag in de toekomst dingen, die voor anderen nog verborgen waren, en, vast overtuigd, dat Felix verborgen redenen had om de onafhankelijkheid van Czernovië te bevorderen, begreep hij te goed dat deze vreemdeling hem in zijn overeenkomstige plannen van groot nut kon zijn, dan dat hij zich verzetten zou tegen een toenadering, die hij eer aanmoedigde dan vreesde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek