Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Het was een vierkante enveloppe, van gelig oud-Hollandsch papier, dat mooye papier, waar Jozef altijd op schreef.
Ik heb juffrouw Flavie, de dochter van mijnheer de baron, opgevoed .... Het meisje waarvan sprake is, is juffrouw Flavie." Zij trok zich terug, met een bescheiden beweging een enveloppe op de tafel leggende, welke vijfhonderd francs bevatte. Dit gaf zij uit haar eigen zak om in de eerste onkosten te voorzien. Toen hij weer alleen was, plaatste Nantas zich voor het venster.
De menschen leefden in het huiselijk familiegroepje hun beperkt bestaan; en lief en leed van meesters en dienstboden bleef in de lange winter-eenzaamheid binnen de nauwe, warme muren opgesloten. Enkele dagen vóór nieuwjaar ontving Rozeke met de post een mooi gedrukt kaartje in een fijne enveloppe. De jonge barones had een zoontje; dat was een zegen.
»Wat is dat best gegaan, hé?» vervolgde Bob, die het vers in eene enveloppe deed en deze dichtplakte. »Dichten schijnt me toch niet erg moeilijk toe. Me dunkt, als we het wat meer deden, zouden we het spoedig tot eene groote hoogte brengen. Ik vind dit gedicht althans uitmuntend geslaagd. En jelui?» Nu, wij waren dat volkomen met hem eens.
"Van zijn vader." "Opendet u de brieven van den knaap?" "Neen." "Hoe weet u dan, dat hij van zijn vader kwam?" "Het wapen stond op de enveloppe en het adres was geschreven in het stijve handschrift van den hertog. Bovendien herinnert de hertog zich, dat hij geschreven heeft." "En heeft hij daarop geen brief ontvangen?" "Niet in de laatste dagen." "Kreeg hij geen brief uit Frankrijk?"
Was het werkelijk waar geweest? Hoe iemand toch zonderling droomen kan! Hij zag den ouden man weer vóór zich staan, gehuld in zijn langen kaftan, en zijn vingers! ja, zij voelden nogmaals over de enveloppe. Nog steeds glimlachend ging hij naar de kast.
Intusschen bleef zij vol van haar eigen gedachten over Fabrice en zij gevoelde soms een onweêrstaanbaar verlangen, om het enveloppe, dat zij in haar eene hand droeg, te openen en zijn portretten te zien. Ze hield zoo dol veel van muziek, en Fabrice zong met zoo iets innigs, met veel meer gevoel dan andere acteurs.
't Was Wang niet; 't was Soun, met een brief. »Groote spoed!" was al wat hij zeide. Kin-Fo had een voorgevoel. Hij greep den brief, dien hij zag dat uit San Francisco kwam; hij scheurde de enveloppe open, las snel den inhoud, gaf een kreet van vreugde en stormde het paviljoen van het »Leven" uit. »Wang, Wang!" riep hij zoo luid hij kon.
Wij bonden de enveloppe, met de proeve onzer kunst, met een touwtje aan de beide ooren van de mand vast, zoodat het adres netjes bovenop kwam te liggen, en brachten ons geschenk gezamenlijk naar den looper. Deze bekeek het adres, en las overluid: »Jongeheer Pieter van Koorde, Keizersgracht No. 234 Amsterdam.»
"Er is een telegram voor u, mijnheer Holmes," zeide hij. "Ha, dat is het antwoord!" Hij scheurde de enveloppe open, zag het telegram door en stak het verkreukeld in zijn zak. "'t Is in orde," zeide hij. "Zijt gij al iets te weten gekomen?" "Ik weet alles." "Wat! gij schertst!" sprak Lestrade, hem verbaasd aanziende. "Ik spreek in vollen ernst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek