Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Men zou, als men daar binnentreedt, kunnen meenen, dat men in het huis van een particulier is, die u vriendschappelijk, met de ellebogen op de tafel geleund, een lekker glaasje zal aanbieden. Op het marktplein ziet men beslist alleen mannen. Waar gaan wel de vrouwen heen? Ik krijg een drietal huisvrouwen in het oog, die voortloopen met manden aan den arm, en ik volg ze.
"Toen nu de arme, zwarte dame te midden van dit alles gekomen was, hadden allen haar aangestaard en sommigen hadden het teeken des kruises gemaakt. En de kinderen waren gegleden van de trap van het raadhuis waar ze op de leuning reden en waren haar gevolgd op een paar schreden afstands. En zelfs de luie Pietro, die zich in de zon lag te koesteren, had zich op zijn ellebogen opgericht.
Met de ellebogen op de knieën en de handen onder het hoofd, ziet de knaap doodkalm den ouden man in 't gelaat, terwijl hij antwoordt: "Ze waren toch niet van jou, wel?" "Wel wis en waarachtig waren ze van mij, voor de huur en..." "Vader heeft verleden week toch de huur betaald...." "Hou je mond, krates, en kom van dat bed af." "Neen." "Waarom niet?"
Over het bloote lijf komt het katoenen hemd, zonder kraag, daarover de borstrok van "vijfschaft", met mouwen tot aan de ellebogen. Dit vijfschaft of "viefschaft" is een wollen stof, gemaakt van het wol van de schapen, die de Staphorsters zelf teelen.
Bij zijn verschijning hield het gemompel op, iedereen ging zitten en allengs was het stil geworden. De "Capitán" zoo betitelt men den burgemeester zette zich in den leuningstoel onder het konterfeitsel van Zijne Majesteit, kuchte vier of vijf maal, streek zich de beide handen over het hoofd en het gelaat, zette zijn ellebogen op de tafel, trok ze er weer af, hoestte nog eens en zoo vervolgens.
Denk ereis 'n kaartje uit, Goedele, van de éen en twintig die 'k hier openlegge ... toe ... Hare genegenheid deed hem deugd, omdat hij die gebruiken kon als een ernstige belangstelling in zijn doening. Hij vroeg: Hebt-ge ze alreeds? Ja ik, zei Goedele met een zucht, al leunend op hare ellebogen.
Evenwel misleidde hij zich zelven in den eersten oogenblik; hij gevoelde zich veilig in zijn eenzaamheid; nu de deur gegrendeld was, waande hij zich onaantastbaar; nu het licht was uitgedaan, achtte hij zich onzichtbaar. Nu was hij weder meester van zich zelven; hij zette zijn ellebogen op de tafel, liet zijn hoofd op de hand rusten en gaf zich aan de duisternis zijner gedachten over.
"Hij kreeg de tering, ging naar buiten, liet zich in verschillende steden behandelen, en kwam ziek te liggen in Orel, waar ik hem het laatst gezien heb, na het beleg van Sewastopol. Zijn aanblik was vreeselijk: de reusachtige handen waren krampachtig om de beide ellebogen geslagen, het aangezicht was geheel verteerd; alleen de oogen waren nog even schoon en ernstig, maar blikten nu uitvorschend.
Maar de Majoorske zweeg en liep een paar keer de kamer op en neer. Toen ging zij bij de kachel zitten, zette de voeten tegen 't vuur en leunde met de ellebogen op de knieën. "Alle duivels," zei ze en lachte in zichzelf. "Wat ik zeg is zóo waar, dat ik 't zelfs nauwlijks gemerkt heb. Geloof je niet, dat de meeste menschen dood of ten minste halfdood zijn? Geloof je dat ik leef? Och neen, och neen!
Hunne kleine aantallen verliezen zich, waar ze wachten, waar ze eindelijk, op de ellebogen geleund, wachten aan het hek van planken, dat een gang maakt van de kapel van het H. Sacrament, met een hoek midden de baziliek door, met een hoek naar het zijaltaar rechts. En klein is de wachtende menigte, al telt ze duizenden, klein zwart verloren over het marmer, onder de hoog opbuigende koepelingen....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek