Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Het was het lijk van een medeminnaar, van een vijand bijna, en toch gevoelde zich Cyprianus bij die laatste plechtigheid innig bewogen. Het gezicht van den dood, overal zoo treffend en zoo aangrijpend, scheen in de woestijn nog des te meer indruk te maken. In het aangezicht slechts van de natuur schijnt de mensch beter te begrijpen, dat de dood de onvermijdelijke eindpaal is van alles wat leeft.
Eén bleef nog over.... Eén.... en dat was hijzelf.... Was hij wellicht ook voorbeschikt om even ellendig aan den eindpaal van zijn leven te komen als de anderen? Dat waren de droeve nabetrachtingen, die het brein van Cyprianus bestormden; toch slaagde hij er in om in te slapen.
En men besefte rondom, dat tusschen die twee de overwinning aarzelde, tusschen den prachtig gebouwden jongeling, die met een verbijsterende vaart, doch onberispelijke bewegingen, vooruitstoof, met ernstigen blik den eindpaal grijpend, als wilde hij hem tot zich halen door de macht van zijn streven en den tengeren, netten Pheidippides, eveneens volkomen correct en harder loopend dan de ander, zonder dat men het aan hem zag, dat hij zoo hard liep.
"Of hebt gij een list gebruikt?" "Een list? Waartoe zou die hebben kunnen dienen?" "Om het Hert naar den pijnboom te laten loopen." "Dat zou een onnoozele list geweest zijn, waarover ik mij zou moeten schamen. Iemand, die om zijn leven wedloopt, laat zich als hij den eindpaal bereikt heeft, niet nog een eind weegs verder zenden.
Het Springende Hert scheen ongemerkt weg te willen sluipen; maar de hoofdman riep hem tot zich, en vroeg hem op barschen toon: "Wie heeft overwonnen?" "Het bleekgezicht," luidde bedeesd het antwoord. "Waarom zijt gij naar den pijnboom geloopen?" "Het bleekgezicht loog tegen mij. Hij zei, dat de pijnboom de eindpaal was."
Het zal sportliefhebbers misschien interesseeren, dat in Costa-Rica de paarden, die het eerst den eindpaal bereiken, zelfs zonder ruiter, als prijswinners worden beschouwd. Al stellen de bewoners hun mooiste wandelplaats niet zeer op prijs, zij zijn er wel degelijk op gesteld, gelegenheden te bezitten, om zich des avonds te vermaken.
Ten laatsten kan geen enkle traan Hem meer het stervend oog ontwellen, En daaglijks smeekt hij d' Opperheer Een eindpaal aan zijn smart te stellen. De vader prest, van angst vermast, Zijn dierbren telg aan 't bloedend harte; 't Geweten, in zijn borst ontwaakt, Kwelt hem met namelooze smarte.
Hoe ook vermoeid en uitgehongerd, trokken wij opgewekt en blijmoedig voort, zeker, dat wij nu den eindpaal van ons lijden naderden. Weldra bereikten wij Maniri, en dan, na een geforceerden marsch, Sausipata, waar wij ons te goed deden aan de onrijpe vruchten in den tuin van den gobernador van Marcapata, den oom van Aragon.
Karel en Bob stonden gereed, en nauwelijks hoorden zij het woordje »dgie», of daar gingen zij. Ha, 't was een lust hen te zien gaan! Langen tijd bleven zij gelijk, tot eindelijk Karel Holm een klein weinigje begon te winnen. Wij rekten de halzen uit, om te zien, wie het eerst bij den eindpaal zou zijn. Bob spande zich bovenmatig in, maar Karel bleef voor, tot hij opeens struikelde en viel.
»Dat er bepaald moest worden," antwoordde Banks ernstig, »dat de jockey, die het laatst aankomt, op staanden voet aan den eindpaal moet opgehangen worden!" »Dat is nog zoo'n kwaad idée niet!...." antwoordde kapitein Hod eenvoudig. En hij zou ongetwijfeld in staat geweest zijn, die kans in eigen persoon te wagen! Zoodanig waren de twee ijverige bezoekers van den bungalow van sir Edward Munro.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek