Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
En ook de avonden waren net als vroeger; hij was er niet minder alleen om of Edward nu al in Baarn woonde, als hij toch immers niet bij hem was. Hij wende daar weer aan in een paar dagen.
"O, kerel!" zei Edward met extase, "nee, zie je, ik vind 'r een verduiveld leuke meid, en ik vind 'r mooi ook,.... jij niet!" "Jawèl," zei Bernard.
»Kolonel Munro houdt dus vier duizend ropijen?" vroeg prins Gourou Singh. »En zelfs tienduizend," antwoordde sir Edward Munro, »als Uwe Hoogheid het goedvindt." »Best!" antwoordde Gourou Singh. Het werd waarlijk interessant.
Gesteund door de overtuiging, dat zij haar tegenwoordige droefenis niet aan zich zelve had te wijten, en getroost in het geloof, dat Edward niets had gedaan om hare achting te verbeuren, meende zij zelfs nu, onder de eerste felle pijn na den zwaren slag, zichzelve genoeg te kunnen beheerschen, om bij haar moeder en zusters ook niet het geringste vermoeden van de waarheid te laten opkomen.
»Neen, mijnheer Burbank!" sprak miss Alice op hare beurt. »Gij kunt, gij moogt er niet aan denken om ons te verlaten..." »Neen, dat mag niet!" herhaalde Walter Stannard. »En waarom zoudt gij zoo iets doen?" vroeg master Edward Carrol. James Burbank keek zijn vriend met doordringenden blik aan. »Ja, kijk mij maar aan!" hernam deze. »Ik herhaal mijne vraag: waarom zoudt gij zoo iets doen?
»Wij dienen toch op de hoogte te zijn van hetgeen er gebeurt," zei Edward Carrol. »Zeker." »En trachten te weten te komen, of de federalistische-legerafdeeling van de bezetting van Florida heeft afgezien." »Ja, dat moet," zei James Burbank. »Wij kunnen onmogelijk in die onzekerheid blijven!" vervolgde Walter Stannard.
Al haar krachten verzamelend, hoewel bang voor 't geluid van haar eigen stem, zei Elinor: "Is Mevrouw Ferrars te Longstaple?" "Longstaple?" antwoordde hij verwonderd. "Neen, mijn moeder is in de stad." "Ik bedoelde eigenlijk," zei Elinor, een handwerk van de tafel opnemend, "Mevrouw Edward Ferrars." Zij durfde niet opzien; maar hare moeder en Marianne zagen hem beiden aan.
Dat beroerde duitsche bier ook, liep hij te mopperen, op weg naar kantoor. En hij stuurde zijn jongste-bediende uit om kininepillen. December en Januari en Februari gingen dan voorbij. En in de laatste week van Februari op een morgen dat hij zijn post zat te kijken op kantoor, daar lag in-eens weer zoo'n vierkante, roomkleurige brief van Edward.
Hij stelde voor even naar zijn kamer te gaan, een glas Vermouth drinken, en dat deden ze. Edward kwam er voor 't eerst. Hij vond de trap allermiserabelst, maar de kamer zelf heel aardig, heel gezellig.
Zijn leven was zijn goudtresoor, Zijn wellust snoodverkregen schatten. Nog nauw bemerkt hij 't vuur der min, Dat Edward in het harte gloorde, Als plotseling zijn dwangbevel Des jonglings vreugdedroom verstoorde. Vaak blijft hij, 's vaders oog ontvlucht, In 't overhangend groen der blaâren, Op 't dierbaar meisjen van zijn hart Met tranen in zijne oogen staren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek