Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Dovid die in dezelfde zaal lag, bijna geen letsel had opgeloopen, ging nog vóor donker heen. Hij wou met Eleazar praten, 'm opbeuren, kreeg geen antwoord. Eerst in de stilte van den nacht, bij het slaapgerucht in de bedden naastan, kwam de volle ruwe ellende tot 'm.
Bij 'r hoofd, op 'n stoel, was 't slordig gekreuk van 'r rokken, 'r broek bovenop met nog slingrende banden. "Rook 'm bij je soupé," zei Poddy: "en doe niet as Dovid 't pèstgezich! Jij heit gelijk. Gezegend zal je weze."... "Dank je. Goe-nacht. Slaap wel," wenschte Eleazar, hooger klimmend naar zijn kamer. Er was geen licht.
Gelijk!", schreeuwde Dovid in meerdre opwinding: "zoo'n maugverdraaier! Me kammerade kenne de pescht krijge! As ìk nie onderkrope was in de tijd van me oogziekte, zatte we niet in de dikkedesch! Zal ik nòu mesjogge zijn? Was hab'n we vemiddag gefresse? Schappie-hindelemindel! Vreet jij je daar 'n barsting an! Waas hebbe we gister gefresse? Zogererwte! 'n Brok zuur an de kar!
"Hij heit 'r an betaald bij mijn en bij jouw gezond", slijmde Suikerpeer's stem. "Neèm je gelijk! Neèm je gelijk! Nòg!" zei Dovid met raspen van verveling. "Jij praat over dinge die je nie-wéet", slijmde de ander weer, koppig, geluid van ontstoken keel. "Nòg, lek me de m
Hij lei opnieuw uit, dat hij in Hamburg 'n expres had getroffen, vroeger was aangekomen dan hij zelf had gedacht. Ze zaten om de morsige tafel, bruinig van zeil, en Reggie tasthandend naar de kachel, goot water op de koffie, blij dat Soortje en Dovid er waren. De avond schemerde aan, dompte de kamer in zwart en goudbruin.
"As uwe van beneje effen wat borde wil hale?" , vroeg Essie aan Eleazar: "we komme d'r nie. Nee, we komme dr nie, Mijntje. Wij zijne met z'n achte en u en Reggie en Saartje zijne d'r ellef enne Bekkie en Joozep dad-zijne d'r dertien"... "Dertien", zei tante Reggie, angstig: "dertien dertien mag nie. Heit-u Dovid wel meegeteld?" "Enne Dovid is veertien", knikte Essie gerustgesteld.
"Toen zei Dovid omdat de woning hier leeg sting dat 't beter was te verhuize zijne we hier gaan wone, begrijp-ie?.... Ik ken de trappe zoo niemeer af.... Enne met de kindere, begrijp-ie?" "En zoo bin ik van beneje- bóvenbuur geworde", vulde Suikerpeer aan.
Dovid, die bij 't raam stond, wond zich lawaairiger op. Rauw krijschte 't geluid uit zijn keel: "En nou zal 'k godverdomme 'n onderkruiper weze!... Kenne ze me allemaal de maarsch lekke!... Voor mijn part scht
"Werk plezierig," zei mat Eleazar. "Plezierig! Plezierig!" herhaalde de man monotoon en flauw-lachend. De trap kraakte stug onder zijn voeten, nu hij naar boven ging. Hij bewoonde de kamer bòven Suikerpeer. Amerika had 'm verwend. Hij had niet meer kùnnen slapen, sámen met Dovid op den grond van de alkoof, bij tante Reggie, Saartje en Moosje. Hij woonde alléén, at bij Reggie.
Den heelen middag zat-ie bij de blinde, spelend met Moosje, 't zieklijk jongetje, waar-van-ie niet hield, omdat 't geel-opgeblazen op Dovid geleek. 't Achterlijk kind had gekraaid van pret om de pop die-die uit 'n zakdoek draaide, z'n vestknoopen beplukt, z'n broek bepiest. Reggie had 't toen overgenomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek