United States or Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vooruit!" Toen Anna Dolly's mager, uitgeput gelaat zag, dat in de fijne rimpels ietwat met stof was bedekt, had zij grooten lust haar gedachten uit te spreken, maar in het bewustzijn dat zij zelf, zooals ook Dolly's blik verried, schooner was geworden, zuchtte zij en begon over zich zelf te spreken. "Ge ziet mij zoo aan en denkt zeker, of ik in mijn toestand gelukkig zijn kan?
Gij beveelt het aan Matjeff en rijdt dan uit, en Matjeff brengt alles in de war!" Een spotachtig lachje omkrulde, als gewoonlijk, Dolly's lippen toen zij die woorden sprak. "Volkomen verzoening, God zij dank!" dacht Anna, "God zij dank!" En terwijl de vreugde dit volbracht te hebben haar geheel doortintelde, trad zij op Dolly toe en kustte haar.
Hij informeerde naar zijn origineelen vriend, hoe deze met zijn jonge vrouw leefde en terwijl hij met een vluchtigen blik de niet bij elkander passende paarden en het gelapte leer aan Dolly's koets overzag, sloeg hij de dames voor in den jachtwagen te rijden.
"Ik vrees, dat het boven te koud voor je zal zijn," sprak zij tot Anna. "Ik zou je gaarne naar beneden laten verhuizen, dan zijn wij ook dichter bij elkander." "Ach! heb toch maar geen zorg voor mij!" antwoordde Anna en zocht op Dolly's gelaat te lezen, of er een verzoening had plaats gehad. "Het is hier beneden vroolijker!" zeide Dolly.
Doch nauwelijks waren die woorden gesproken, of de stroefheid week van haar gelaat. Anna hief Dolly's magere hand op, kuste die en sprak: "Maar Dolly, wat is er aan te doen? Hoe handelt men het best in dezen treurigen toestand? Daarover moeten wij nadenken!" "Alles is voorbij! Er is niets meer aan te doen. Maar begrijpt gij wat het ergste is van alles?
Zij wist, dat nu niemand meer de gevoelens, die zich bij Dolly's aankomst in haar ziel verhieven, tot rust zou brengen. Het deed haar pijn deze gevoelens aan te raken, maar zij wist toch, dat dit het beste deel van haar innerlijk wezen was.
Hij beantwoordde de vragen naar Dolly's welstand met bedrukt gelaat, maar nadat hij eventjes zacht en neerslachtig met de vorstin gesproken had, richtte hij het hoofd weer vroolijk op en nam Lewin onder den arm. "Kom, zullen wij maar terstond wegrijden? Ik heb telkens aan je gedacht en verheug mij, dat ge gekomen zijt."
Wassenka Wesslowsky nam, zonder af te stijgen, groetend zijn klein mutsje af en zwaaide vroolijk met de linten boven zijn hoofd. "Dat is prinses Warwara," antwoordde Anna op Dolly's vragenden blik, toen nu ook de jachtwagen naderde. "Zoo!" zeide Dolly en haar gezicht drukte onwillekeurig ontevredenheid uit.
Dat is niet goed!" zeide zij slechts met een uitdrukking van afschuw op het gelaat. "Neen, maar gij moogt niet vergeten, wat gij zijt en wat ik ben.... En bovendien," ging Anna voort, die ondanks den overvloed harer bewijzen en de armoede van Dolly's tegenbewijzen toch in zekere mate toestemde, dat het niet goed was: "In mijn toestand kan ik mij geen kinderen wenschen."
"Ik zag Anna gaarne naar beneden verhuizen, maar daar moeten nog gordijnen worden opgehangen, en dat zal niemand kunnen doen als ik." "God weet, of zij zich wel geheel verzoend hebben," dacht Anna, toen zij Dolly's koelen en rustigen toon hoorde. "Ach, Dolly! je hebt altijd zwarigheden," antwoordde haar man, "als ge wilt, zal ik alles in orde brengen." "Ja, ik weet wel, hoe gij dat zoudt doen.