Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
De hand van den stervenden vader laat ze ijlings los, en even als Blanche straks daarbuiten, vliegt ze op die wreedaards toe om hun den dierbaren buit te betwisten. Maar neen, er is geen God meer! de menschen zijn duivels, verscheurende dieren! Durven zelfs die Duitsche klauwen haar tengere leest zoo ruw en schaamteloos omvatten! Durven! Gott im Himmel!
Bart op den hoal; 't geld weg; 't geval met Door!!!....En de tabak verhoageld....! Frerik wist niet, wat hem van dit alles het meest bekommerde; maar, toen hij nog een geruimen tijd gepeinsd en den dierbaren grootvader steeds geliefkoosd had, toen riep hij eindelijk; "God het mien gebêjen verheurd. Hij het oe gespoard.
Kunnen wij eindelijk ook dit niet meer, dan steken wij met eigen hand onze huizen in brand, om met onze dierbaren en onze have en goed in de vlammen te vergaan!" Niets scheen de aan het verderf gewijde stad te kunnen redden; en toch zij werd gered! In den nacht van den 1en op den 2en October stak een hevige storm op, die de golven van den oceaan met vreeselijk geweld diep landwaarts injoeg.
In het rijk van Osiris, de onderwereld, waar de twee en veertig doodenrechters de waarde of onwaarde der ziel, nadat deze door de godin der waarheid en den hemelschrijver Thoth zou zijn gewogen, moesten beoordeelen, durfde zij hopen hare dierbaren weer te zullen zien, indien ten minste hare ongerechtvaardigde ziel niet den tocht door de lichamen der dieren moest aanvaarden, indien ten minste haar lichaam, de woning van hare ziel, behouden mocht blijven . Dit »indien ten minste" bracht haar in eene koortsachtige onrust.
Toen de avond daalde over het verwoeste stadsdeel, en de Julizon haar laatste stralen over het geteisterde Oosterkwartier wierp, bescheen ze één grooten puinhoop, waarover de mannen, vrouwen en kinderen als verwezen rondliepen en naar de verkoolde overblijfselen hunner dierbaren zochten; die in één dag zich ontnomen zagen, waarvoor zij een menschenleven hadden moeten zwoegen; die zich enkele uren te voren nog hadden verheugd in het gelukkige bezit van een bloeiend bedrijf en nu niets meer het hunne konden noemen dan de rookende en smeulende massa daar voor hen.
Uit de slaapkamer dringen welbekende, vroolijke klanken uit een dierbaren kindermond tot haar door, en Willem's grove stem, getemperd tot een liefkoozend gekeuvel. Hoor, wat kan hij die bromstem teeder maken! "Mijn jongen! mijn beste kereltje!" Ziezoo, het is reeds klaar.
Zoo hij door eenig ongeluk bedreigd werd, zoudt gij uw oom kunnen bijstaan. Gij kunt gaan en terugkeeren zonder u aan iemand bekend te maken!" Milosh was daartoe dadelijk bereid en hij antwoordde verheugd: "Ik zal gaan, o, mijn broeders. Ja, hoe zou ik anders kunnen? Indien ik niet bereid was onzen dierbaren oom bij te staan, wien anders zou ik het dan willen doen?"
Duizenden lampen en lichten straalden daar, vuurpijlen stegen er ten hemel op; die glans leeft nog in de herinnering der menschen, en wel door hem, den kweekeling der militaire school, die indertijd in tranen en in smarte onbemerkt de poging waagde, een vreemden grond te bereiken; hij moest ze verlaten, vaderland, moeder, al zijn dierbaren, of in den stroom der algemeenheid ondergaan.
Eenige dagen besteden zij nog om te trachten, den koning tot andere gedachten te brengen, maar hun geestdrift en hun welsprekendheid stuiten af op de koppige domheid van hun koning en zij staan daar tegenover machteloos. Het gebaar, waarmede Jeanne antwoordt op de eerste formeele daad van laffe verloochening van haar dierbaren koning, is van geheel anderen aard.
"Gave het de Hemel!" riep Seleukus, "niet alleen Stratonice, mijn halve Koninkrijk zou ik geven, om zulk een dierbaren zoon te redden." "Dan is de zaak in orde," hervatte Erasistrates, "en het behoud van uw zoon hangt alleen van u af. Hij is verliefd op Stratonice, hij kwijnt, hij blaakt, hij sterft voor haar: en het geneesmiddel is in uw macht."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek