Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Ay here God, die hem crucen liet, Wat valscher wijf es Lanseloets moeder! Dies benic nu vele vroeder, Dan ic gister navont was. Want si scout mi ene sterke loghene ende las, Dat hi met siecheide ware bestaen, Ende brachte mi inden stric ghevaen, Ende heeft mi loghene voor waer getelt, Ende brachte mi in Lanseloets gewelt, Dat mi ewelijc rouwen sal.
Natuurlijk hangt het geheel van het gezelschap af, waarin men zich bevindt. Met ontwikkelde lieden, die men vroeger reeds ontmoette, onderhoudt men zich over politiek, boeken, comediestukken, muziek en wat dies meer zij. Ieder is verplicht aan het algemeene gesprek deel te nemen en zoo nu en dan bescheiden zijne meening te zeggen.
Ze waren voorzien van aarden potten, waaruit we begrepen, dat onze aanwezigheid bij de bron, die het heele plaatsje van water voorzag, stagnatie dreigde te veroorzaken in het dagelijksch gebeuren van menig huisgezin. Dies zochten we het verder maar weer op het droge. Nog voor het ontbijt beklommen we den heuvel achter de pasanggrahan. Midden op de helling stond een armzalige missigit.
Ik voel, ik voel het juk is hunnen last te licht, Dies ik drie dubbel moet verzwaren hun gewicht: Met schorpioenen wil ik hen voortaan kastijden, En alle roeden 't vuur en uwen God toewijden Tot eenen offerand.
Dies wordt onze man onbeschroomd zoo genoemd, en, zoo veel my bekend is, heeft hy zelve daar niet op tegen. Leefden wy nu nog honderd jaren vroeger, hoe licht zou deze bynaam niet een vaste geslachtsnaam worden? Misschien heeft zulk eene omstandigheid ook aanleiding gegeven tot het ontstaan van den geslachtsnaam Nooitgedagt en van anderen.
Nu was men nog niet in het seizoen voor de villegiatuur, maar dat er dies ondanks drukte heerschte, hebben wij reeds opgemerkt.
Het hoogaltaar straalt in den glans van het aangebrachte waslicht en eene rij kanunniken mengt zijne stemmen in het koor dat het »~Gloria in excelsis~" of het »~Dies irae, dies illa~" doet klinken door de hooge gewelven; het laatste zeker niet het minst nu van verre reeds de noodstorm brult die den beeldstorm voorafgaat. De beeldstorm. Zie, hij is gekomen met moker en houweel.
Ophelia kwam bij hem. "Dit was iets dat zij dikwijls placht te zingen," zeide St. Clare. "Mij dunkt, ik hoor haar nog." Hij sloeg eenige statige accoorden aan, en begon toen het oude verheven kerklied: de Dies Irae, te zingen. Tom, die onder de veranda stond te luisteren, werd door deze muziek naar de deur der kamer gelokt.
Zij moet het in hooge mate wezen voor eenen kenner van vuursteenspitsen, heidensche urnen, romeinsche munten, middeneeuwsche gedenkpenningen, verroeste wapenen, oorkonden, handvesten, gildeboeken en wat dies meer zij.
»O, ja! de praatjes die er gaan, zijn hem wel ter oore gekomen, maar...." »Dan pleit het niet voor zijn karakter, dat hij zich dies ondanks opdringt." »Integendeel, het doet zijn hart eer aan, dat hij zich daaraan niet stoort." »Dat hij zich niet aan praatjes stoort, ja! dat geef ik toe, maar u zult hem toch wel van de waarheid hebben ingelicht."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek