Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
"Jij moet iets voor jouw vriendinnetje bewaren; zoetigheid is voor meisjes, kereltje," en mijnheer Bhaer presenteerde Jo ook een paar flikken met een blik, die haar deed bepeinzen, of chocolade niet de nektar was geweest, dien de goden dronken. Demi zag dien vriendelijken blik ook, werd er blijkbaar door getroffen, en vroeg onschuldig: "Houden gróóte jongens ook van gróóte meisjes, 'fessor?"
Haar grootvader noemde haar meermalen "Bets" en haar grootmoeder waakte over haar met een onvermoeide zorg, alsof zij eenig vroeger verzuim had goed te maken, dat geen ander oog dan het hare kon ontdekken. Demi was als een echt Yankee van onderzoekenden aard; hij verlangde alles te weten, en werd dikwijls boos, omdat hij niet altijd een voldoend antwoord kon krijgen op zijn aanhoudend: "Waarom?"
Geen troetelen, geen suiker, geen wiegeliedje, geen vertelseltje zelfs het licht werd uitgedaan, zoodat niets dan de roode gloed van het vuur de "groote duisternis" verbrak, die door Demi met meer nieuwsgierigheid dan vrees beschouwd werd.
Op den grond uitgestrekt, stak mijnheer March de eerbiedwaardige beenen in de lucht, en naast hem, eveneens op zijn rugje, lag Demi, dezelfde houding nabootsende, met zijn dikke, stevige kuiten, beide zoo ernstig verdiept, dat zij niets van hun toeschouwers bemerkten, totdat mijnheer Bhaer zijn welluidenden lach deed hooren, en Jo met een beschaamd gezicht uitriep: "Vader, Vader, hier is de professor!"
"Heusch, Moes?" vroeg Demi met een heerlijke, invallende gedachte. "Ja, heusch, wat je maar wilt," antwoordde de kortzichtige moeder, terwijl zij zich gereed maakte "Drie jonge Eendjes" een keer of zes te zingen, of met het tweetal koekjes te gaan koopen, ondanks den harden wind. Maar Demi dreef haar in 't nauw door het kalme antwoord: "Dan zullen wij nu al de rozijnen gaan opeten."
Ik zou wel eens willen weten, of ik half zoo zou ontluiken, als jij gedaan hebt, wanneer ik het eens probeerde; natuurlijk als de gelegenheid zich aanbood," zei Jo, die een vlieger voor Demi zat te maken in de woelige kinderkamer. "Dat is juist, wat je noodig zou hebben om den zachten vrouwelijken kant van je karakter te voorschijn te roepen, Jo.
't Bitterste was dat in Berge die paarde nog stinge van me eige: 'k had f 675 voor mijn schimmel gegeve en voor die twee andere f 550, van kleine oplichterije netuurlijk betaald. Zoodat ik in die herberg eerst me pruik en baard afdee, en werp in die sloot, met modder, gras en zand d'r over. Maar 'k zat met de gelde nog in de zak van me kamgare pak, èn beige demi.
Daisy vroeg toen zij drie jaar oud was reeds om een "naaiertje" en maakte met vier steken een zakje; ook begon zij een huishouding in 't buffet, en sprong zoo behendig om met een microscopisch kookkacheltje, dat Hanna's oogen zich vulden met tranen van trots en vreugde, terwijl Demi zijn letters leerde bij zijn grootvader, die een nieuwe methode had uitgevonden, om hem het alphabet te onderwijzen, en wel door de letters te vormen met zijn armen en beenen, een vereeniging dus van hoofd- en lichaamsgymnastiek.
"Geen rozijnen meer, Demi, je zoudt er ziek van worden," zei Mama tot het kereltje, dat met onverdroten ijver zijn diensten in de keuken aanbood, telkens wanneer er een plumpudding gemaakt moest worden. "Ik ben wel graag ziek." "Ja, maar ik ben er niets op gesteld; ga dus maar in den tuin, en help Daisy zandtaartjes maken."
"Ik heb haar een zoentje gegeeft," vertelde Demi, met ongekunstelde openhartigheid. "Prut! jij vangt daarmede vroeg aan. Wat zeide het kleine Marietje daarvan?" informeerde mijnheer Bhaer, voortgaande den jeugdigen zondaar ter verantwoording te roepen, terwijl deze op zijn knie stond en zijn binnenzak doorzocht. "O, zij vond het best, en zoende mij ook, en ik vond het ook prettig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek