Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
't Begint aldus: "Kint geer in Canne deen auwe lin, dee tegen De berg, kort aon 't klein kapelke steit, Zen blajerkroen, die is zoe dîk, dat rege Noch zonneschijn, noch wint terdoor en geit."
Om tien uur ging ze naar huis, nam den sleutelbos twee straten te vroeg in de hand, maakte de huisdeur open, de kamerdeur open, sloot het raam, dee 't pennetje in 't gaatje, zette den stoel met het glas voor de deur, stak het broodmes achter het matras en stapte in bed. Met een kaars dee ze veertien dagen. Ze lag nog geen twee minuten of ze sliep en snurkte door haar neusgewelven.
De geheele natuur, dien bekoorlijken avond, dee zoo smetteloos aan als 'n versch geboende dorpsstraat. De boomtoppen, ordlijk, gecoiffeerd, kuifden als kropsla achter 'n schutting blaadren noch takken hadden 'n ritsling. Uitgezochter weer voor 'n tocht was ondenkbaar. Meneer, smakelijk rookend, vloog voor-op, allergezelligst van humeur.
Dat is gemakkelijker voor me. Dan denk ik een poosje na: welken naam zal ik jou nu geven, en hoe zal ik jou eigenlijk noemen? Trouwens, Ibsen dee dat ook, dat heeft hij me zelf gezegd. Ik vroeg hem er eens naar en hij antwoordde: Neen, mijn figuren zijn personen en geen symbolen. Maar, zei Ibsen, levens worden soms van zelf symboliek als je ze scherp bekijkt.
Ze was altijd uitgehongerd, niet te verzadigen. 's Morgens, bij het ontbijt, dee ze zich geweld an om d'r geen vierde boterham bij te nemen. Dan dacht ze an de volle borden van 's middags en an de handschoenen-doos met de spaarduiten.
Meneer en mevrouw en de juffrouw moste 't 'r niet kwalijk neme ze was heelemaal onderste boven ze zou morgen na 'n dokter gaan ze had zóo akelig, zóo miserabel, zóo hondsch-naar gedroomd van beeste, met twaalef vleugele die op 't dak zatte, dat 'r hart zeer dee.... Dat was de éérste schrik dien de familie Zwaluw veroorzaakte, den eersten van 'n reeks. Met Kobus ging 't vlotter.
Weerbarstig, uit 'r humeur, had Chris nog 'n poosje tegengestribbeld, 'r 'n hoop vinnigheidjes uitgeflapt, toen, omdat mevrouw op d'r stuk bleef staan, had ze morrend gehoorzaamd. Den heelen dag dee ze geen mónd open.
In 't eerst nam ik gedurig mien hoogen hoed of as 't er een deftig manspersoon mank luep, maor geen mensch dee of zee wat weerumme en toe luet ik 't er ook bij.
"Néé," zei Pieter: "niet alles in-eens opschròkken".... Gemoedelijk stak-ie 'n sigaar op, nam 'n slok wijn uit den kroes met de initialen A. Z. De omstandigheden in aanmerking genomen, zou-ie zich vrij behaaglijk gevoeld hebben, hadde mevrouw niet één opmerking gemaakt, die 'm de gemeen-zwarte zij van 't geval als 'n duizeling dee ondergaan.
De tafel werd op de stoep gezet in de modder. "Zeker de keukentafel," zei Peter. "Ja," zei ik, geeuwend. We babbelden over ditjes en datjes. Om dit verhaal lief te maken en voor den lezer genietbaar, had Falkland aan Peter dienen te vragen: "Wie woont daar?" enz. Falkland dee het niet. Hij rookte. Dat was verkeerd. Hoe interessant zou bijv. dit gesprek niet zijn geweest: Peter: Wie daar woont?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek