Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Dat gebeurt alleen in sprookjes, meende Cesar, die de zaken kalmer opnam dan zijne vrouw. Neen Cesar, het gebeurt ook in het werkelijke leven. Helaas, mijn goede Cornelia, de tijd is voorbij toen koningen herderinnen tot vrouw namen. Trouwens, zooals de zaken tegenwoordig gesteld zijn, weet ik niet of iedere herderin wel met eenen koning zou willen trouwen.
Hij gaf een schreeuw van ontzetting en deinsde terug. O Cornelia! riep Cascabel uit. Nu begrijp ik alles. Hoe kan ik u genoeg bewonderen! Sergius, Jan, Sander, Napoleona en Kruidnagel hielden zich den buik vast van het lachen over het koopje dat de slimme vrouw de wilden leverde. Komaan, hernam zij, terwijl zij hare armen weder uitgestrekt hield. Wie heeft er lust?
Met de gedachte aan Kruidnagel, kwam ook die aan de andere levende reisgenooten weder boven. En onze Jako? zuchtte Cornelia. En John Bull? klaagde Napoleona. En onze honden? dacht Jan overluid. Het spreekt vanzelf dat zij allen in de eerste plaats over Kruidnagel bezorgd waren, maar toch onmiddellijk na hem kwamen de papegaai, de aap, en Wagram met Marengo.
Voor het overige voelde noch Cornelia, noch Napoleona, noch zelfs Kruidnagel zich tot de twee mannen aangetrokken, die bovendien in gezelschap van anderen zich weinig op hun gemak schenen te voelen. Toen het maal ongeveer afgeloopen was verhaalde Sergius hun, op verzoek van Ortik, wat hem en de Cascabels overkomen was in de provincie Alaska.
Als Cascabel daaraan dacht, dan gaf hij somtijds zijn gemoed lucht in verwenschingen, waar niemand, die niet in het geheim was, iets van begreep. Cornelia vroeg hem dan ook eens: Wat scheelt er toch aan, Cesar, dat gij zoo te keer gaat? Mij scheelt niets, was zijn antwoord. Maar gij stelt u aan als een dolleman.....
Zeker niet, maar menschen die geen onderwijs genoten hebben, zijn ook niets meer dan beesten, was Sergius antwoord. Maar nu wat anders, kwam Cornelia tusschenbeide, die altijd een oog had op den practischen kant der dingen. Kan men die bevers eten? Zonder twijfel, antwoordde Kayette. Ik heb zelfs ergens gelezen, voegde Jan er bij, dat een beverstaart een lekkere schotel is.
Maar zij hadden nu geen aanval van den vijand meer te duchten. De schrik zat er bij de wolven in en zij liepen wat zij loopen konden. Cesar! Cesar! riep Cornelia verrukt en sloot haren man in hare armen. Wij hebben u veel te danken, mijn vriend, zeide Sergius. Hoe gelukkig zijn wij daar afgekomen, vader, riepen de kinderen.
Laat in den avond, toen allen in den wagen gerust lagen te slapen en de deur zorgvuldig op het slot was, had Cornelia zich naar de woning van den baronet begeven. Juist stapte hij de deur uit om naar de plek, waar de jagers samen moesten komen, te gaan. Zij volgde hem een tijd lang in het eenzame bosch.
Het zou nu het eenvoudigste zijn den gewonden rus naar het hospitaal ter verdere verpleging te vervoeren of naar een logement, waar hij geneeskundige hulp had kunnen krijgen. Maar toen Cascabel hem dit voorstelde, had hij er geen zin in. Ik voel mij volmaakt wel, mijn vriend, zeide hij. Als ik u dus geen overlast aandoe..... Overlast? vroeg Cornelia, wat bedoelt gij daarmede, mijnheer?
Zie je dezen brief? Den brief van den moujik? Denzelfde. Als het je overkomt dat je aan iemand ter wereld vertelt dat ik dien gekregen heb... Nu, wat dan? Aan Jan, aan Sander, of aan Napoleona... Jawel, wat dan? Of vooral aan mijne vrouw Cornelia, dan zweer ik dat ik je laat opzetten... Levend en wel? Levend en wel, anders doet het geen pijn, ezel!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek