Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Men wierp hun daarenboven twee of drie oude sabels toe, maar men weigerde hun vuurwapenen van welken aard ook. »Waar zijn toch Heywood en Stewart?" zei Bligh, toen hij zich in de sloep bevond. »Hebben die me ook verraden?" Zij hadden hem niet verraden, maar Christian had besloten hen aan boord te houden.
»Vooral geen rumoer, mijne vrienden," zei Fletcher Christian, de eerste stuurman van de Bounty. »Bob, hou je pistool gereed, maar schiet niet voordat ik 't je beveel. En jij, Churchill, neem je bijl en verbreek het slot van de kajuit van den kapitein. En nog iets, denk er aan dat ik hem levend moet hebben!"
Het beste en het snelste middel om hem te genezen was, hem dadelijk aan den kommandant over te leveren! Hij zou zich wel weten te wreken, en met eigen hand! »Hayward! Hallett!" riep Christian, zich tot twee officieren richtende, zonder op de woorden van Churchill te letten, »klimt af in de sloep."
»En nu, Morrison, gooi het touw los," beval de eerste stuurman, die nu kapitein geworden was, »en Gode aanbevolen!" Terwijl de oproerlingen kapitein Bligh en zijne ongelukkige lotgenooten spottenderwijs een laatst vaarwel toeriepen, kon Christian, tegen de verschansing geleund, zijne oogen niet afhouden van de sloep, die zich verwijderde.
Zij dwaalden op die wijze rond van archipel naar archipel, onder het bedrijven van allerlei rooverijen en buitensporigheden, die het Christian maar zelden mocht gelukken te voorkomen. Daarna, nogmaals uitgelokt door de vruchtbaarheid van Taïti, door de zachte en gemakkelijke zeden zijner bewoners, liepen zij opnieuw de baai van Matavaï binnen.
De kapitein werd toen een oogenblik door een gevoel van vergeeflijke ontmoediging en zwakheid overvallen, 't welk echter niet lang duurde. »Christian," zeide hij, »ik geef je mijn woord van eer dat ik alles zal vergeten wat er gebeurd is, als je dat verfoeielijk plan opgeeft! 'k Bid je, denk toch eens aan mijn vrouw en kinderen! Wat zal er van de mijnen worden, als ik dood ben!"
»Ja, ja, ter dood!" riepen de meeste matrozen, hun kapitein bedreigende. »Kapitein Bligh," hernam Christian, "eenigen hadden er van gesproken om je aan een eind touw tusschen hemel en water op te hijschen. Anderen stelden voor je met het eindje zoolang te geeselen, tot je er dood bij neerviel. Ik weet wat beters. Je bent overigens niet de eenige schuldige hier.
»Laat ons geen tijd in nuttelooze protestaties verliezen," riep Christian uit, die Bligh in de rede viel. »'k Spreek op 't oogenblik uit naam van de geheele equipage der Bounty. We hadden nauwlijks Engeland verlaten of we hadden ons reeds over je beleedigende vermoedens, je brutale handelingen te beklagen. Als ik zeg wij, dan meen ik daarmee zoowel de officieren als de matrozen.
Johann Christian Kestner was acht jaren ouder dan Wolfgang: een ijverig, verstandig man, edel van inborst en met steeds duidelijke bedoelingen, hoewel ietwat droog in het spreken. Hij maakte kennis met Doctor Goethe in wien hij aanstonds een niet onbelangrijk persoon zag terwijl deze onder een boom, op zijn rug uitgestrekt, goed geluimd met eenige omstanders babbelde over zwaarwichtige zaken. Spoedig genoeg begreep Kestner met wien hij in aanraking was gekomen. "Hij heeft dus oordeelt hij met zijn gewone fijne nauwkeurigheid in een brief hij heeft vele talenten, is een waar genie en een man van karakter. Hij bezit een buitengewoon levendige verbeeldingskracht, zoodat hij zich meestal in beelden en gelijkenissen uitdrukt. Hij pleegt zelf ook te zeggen dat hij zich altijd oneigenlijk uitdrukt en zich nooit eigenlijk k
Zij die altijd getrouw je bevelen hebben opgevolgd, hoe wreed ze ook waren, zouden wanhopig zijn onder mijn kommando over te gaan. Zij hebben verdiend je te vergezellen overal waar de wind je voeren zal. Laat de sloep in zee!" Een afkeurend gemor deed zich bij deze laatste woorden van Christian hooren, die er zich evenwel niet om scheen te bekommeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek