United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mevrouw Chester had eerst gedacht, dat het haar gemakkelijk zou vallen deze kleine toespraak te houden; maar toen het moment daar was, vond zij het tamelijk moeilijk het op een natuurlijken toon te doen, terwijl Amy's oprechte oogen haar vol verbazing en droefheid aanzagen.
Sapristi! naar wat men van hem vertelt, geloof ik zeker, dat hij het ook zal doen. Ik ben van plan er ook naar te gaan kijken; ik hoop u daar te ontmoeten!" "Zeer goed, kom vooral en drink een roemer wijn met mij!" zegt Chester, die meent, dat gezien te worden met een Spaanschen officier een soort van paspoort voor hem zal zijn, in een stad, waar men een prijs op zijn hoofd heeft gezet.
"Vertel mij allereerst iets van u zelven," antwoordt zij een weinig haastig, op een toon van belangstelling, die den jongen man behaagt. "Hoe meer ik van u weet, hoe beter ik u kan helpen, om kolonel te worden. Hoe heet gij?" "Noem mij kapitein Guido," fluistert Chester zoo teeder mogelijk. "Geen anderen naam?" "Ik kan u mijn anderen naam niet noemen.
De wind stuwt de zee hoog op, jaagt het broze ijs uiteen, blaast de zeilen op, en de vier schepen zetten, met alle zeilen bij, koers naar het Noorden en komen den volgenden morgen behouden in de haven van Enkhuizen aan. Doch Chester bemerkt van dat alles niets. Hij ligt buiten kennis, daar hij wondkoorts heeft gekregen.
"Welnu, de buit is de uwe, geef mij nu maar spoedig het geld." Dit is spoedig gedaan. Chester schrijft een bewijs van ontvangst, dat de Hollander onderteekent.
Vreemd genoeg gaat zijn boot de Schelde niet op, maar juist naar den anderen kant en bereikt na twee uren met veel moeite, daar het tij tegen is, de Dover Lass, waar Chester in zijn verliefde bezorgdheid in zijn hut een lange beraadslaging houdt met Dalton.
Zij hebben den kapitein en de soldaten van mijn barge vermoord, en den armen secretaris van den markies de Cetona, Chiapin Vitelli, verdronken." Bij den naam van Vitelli ontstelt Chester. "Zeker, senorita," antwoordt hij snel. "Al die schurken zullen worden gehangen aan de ra, zoodra uw jacht uit zicht is." "Maar gij moet met mij meegaan, ik beveel het!"
Mijn vader handhaaft streng de tucht." "Wat geef ik daarom!" antwoordt Chester, "het was immers mijn eenige kans, om u te zien." Dit grieft haar geducht, doch toont tevens, hoeveel zij van hem houdt, want zij wordt bleek en stamelt: "Gij hebt uw leven dus gewaagd om mijnentwille. Beloof mij, dat gij dit niet weer zult doen. Beloof mij, dat gij vandaag naar uw post zult terugkeeren.
Om den schat te beschermen, dien hij heeft verzameld met zijn tienden penning en dien hij naar Spanje denkt mee te nemen voor zijn eigen gebruik en voordeel. Het voetstuk " "O, ik herinner het mij. Het voetstuk is van buitengewonen omvang, het bevat den buit van de Nederlanden," fluistert Chester. "Bah! Neen, daarvoor is Alva veel te slim. Het standbeeld en het voetstuk bevatten niets." "Niets?"
"Dan hoop ik, dat gij monsieur Oliver niet zult vragen om mijn portie van de duivenpastei," snapt het kind voort; "maar misschien krijgen wij er in het geheel geen een man heeft vandaag zooveel duiven weggehaald." "Daar is een stuiver voor je, om duivenpastei voor te koopen, mijn kleine baas," lacht Chester, terwijl hij het kind een geldstukje geeft.