United States or Mexico ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het Hôtel Central stond daar, een groote til gelijkend, in de lucht.... "sapristi, wat hoog." 't Pad was enkel zand geworden. Tusschen de wallen door kwam het blauwe water van de baai op-en-op verschijnen, 't geleek een scheur tusschen heuvels en aarde; een witte schuimstreep, feestelijk als een lange veêr, wuifde en speelde er door heen.
Dan van overal overzwetsten de ontbonden tongen het straatgereutel, om te vullen de lucht met hun gekal. "Canaille." "Waar gaan ze heen?" "Naar de moskee." "Daar vallen ze neêr, totaal òp, anéantis." "Sapristi." "Gekken; wie er niet aan sterven slapen de lange dagen." "Gekken."
Is het beleedigend?" roept Tomasito, de eenoogige, een kleine Spanjaard met een duivelachtigen aard, berucht zoowel om zijn wreedheid op het slagveld als om zijn uitspattingen in de feestzaal. "Neen," zegt Mendez lachend, "hij heeft ons alleen maar onder de tafel geschilderd." "Sapristi!" grijnst de Italiaan Pisa.
Neen, maar.... die was goed.... die schoelje van een nachtwacht had hem nageloopen, overal op 't Zocco stil gestaan waar hij stil stond, lekker op zijn verhemelte het vuurwater al proevend.... sapristi.... hij wist wel dat de waard hem roepen zou, om zijn knots te laten zien. "Maar kijk dan toch," riep nu ook monsieur Badaud, van-op zijn tabouret, achter den Arabier omkijkend.
Daar kwam een groote moeheid over hem en zijne knieën knikten thoope. Hij wist meteen niet meer duidelijk wat er gebeurende was en liet zich door Johannes meeleiden. Hij trutselde, wilde een klaarte krijgen in zijn gedachten en mummelde gestadig: Maar ... maar ... sapristi! Zijn we nu allemaal tegare?... Hij werd opgeheven en zat op een nieuw in het rijtuig.
Sapristi.... daar kon je op loopen, dat klonk als een deuntje.... trap niet op de randen van je pan-ta-lon. Nog een hoek om en weêr een bocht.
Sapristi! naar wat men van hem vertelt, geloof ik zeker, dat hij het ook zal doen. Ik ben van plan er ook naar te gaan kijken; ik hoop u daar te ontmoeten!" "Zeer goed, kom vooral en drink een roemer wijn met mij!" zegt Chester, die meent, dat gezien te worden met een Spaanschen officier een soort van paspoort voor hem zal zijn, in een stad, waar men een prijs op zijn hoofd heeft gezet.
Een prachtig zwaard, zijden kousen, een wambuis en mantel van fluweel met zilverdraad bestikt! Sapristi! dat riekt duivels naar voorspoed. Ik wil wedden, dat de een of andere vrijzinnige oude vrouw je in haar overvloed doet deelen." "Gij vergist u," zei ik, "mijn zaken staan zoo schitterend niet als ze wel lijken." "Maak dat anderen wijs; je wilt de onnoozele spelen.
Woord Van De Dag