Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
En hoe durf jij hem aan te moedigen, slechte deern die je bent? Zoenen!« riep Mr. Bumble in hevige verontwaardiging. »Foei! schaam je!« »Ik wou 't niet doen,« zei Noah op huilerigen toon. »Zij zoent mij altijd of ik 't wil of niet.« »O Noah!« riep Charlotte verwijtend.
Oliver, doe de deur dicht achter meneer Noah en eet op, wat ik voor je op die pannedeksel heb gelegd. Hier is je thee, drink die op op die kist daar en haast je wat, want ze hebben je boven noodig om op de winkel te letten.« »Hoor je, weesjongen?« zei Noah Claypole. »Hè, Noah,« zei Charlotte, »wat ben jij een ondeugd! Waarom laat je die jongen niet met rust?«
Claypole met een air van diepe wijsheid in de bierkan; hij schudde den inhoud flink door elkaar, gaf Charlotte een genadig knikje en nam een teug, die hem bijzonder scheen te verfrisschen. Hij dacht er juist over, een tweede kan te bestellen, toen hij gestoord werd doordat de deur plotseling openging en een vreemdeling binnenkwam. De vreemdeling was Mr. Fagin.
»U praat of u 't meent,« antwoordde Noah. »Wat zou ik er aan hebben, het te zeggen als ik 't niet meende?« vroeg Fagin, zijn schouders ophalend. »Hier! Laat me buiten de kamer een woordje met u alleen spreken.« »Daarvoor hoeven we niet uit de kamer te gaan,« zei Noah, terwijl hij allengs zijn beenen weer uitstrekte. »Zij kan in die tijd de bagage boven brengen. Charlotte, zorg voor de pakken!«
"Ik zelf," antwoordde Eugenio, "heb in den jare 1597 uw vader in den echt verbonden met Jonkvrouw Charlotte von Helmstadt, een adellijke Duitsche Freule. Dit huwelijk bleef toen geheim, omdat zich de ouders uwer moeder daartegen verzet hadden. Een jaar na de verbintenis beviel de gade mijns edelen vriends van een zoon, wiens geboorte haar het leven kostte. Die zoon waart gij."
Hij kust haar hand en spreekt: Wij zullen elkaar weerzien; in elke gestalte zullen wij elkaar herkennen. Ik ga vrijwillig, maar als ik moest zeggen: voor eeuwig! dan zou ik het niet uithouden. God zegen u. Wij zien elkaar terug. Ja, morgen natuurlijk, zegt Charlotte lachend. Doch den volgenden ochtend bereikt haar dit biljet: "Wel hoop ik weer te komen, maar God weet wanneer!
Zoodanige lezer gelieve te bedenken, dat heel het boek van geheimzinnige voorgevoelens en voorteekenen is vervuld. Thans neemt Charlotte haar nichtje, dat op de kostschool niet begrepen en vaak geplaagd wordt, weer in huis. Nog voordat Ottilie een woord heeft gesproken, vindt Eduard haar een aardig, een onderhoudend meisje.
»Hoe weet ik dat?« antwoordde Noah, wiens stemming er door de wandeling niet beter op was geworden. »Dichtbij, hoop ik?« zei Charlotte. »Nee, niet dichtbij,« antwoordde Mr. Claypole. »Daar! Niet dichtbij; denk dat maar niet.« »Waarom niet?« »Als ik je zeg, dat ik iets doe, dan is dat genoeg, zonder waaroms of daaroms,« antwoordde Mr. Claypole waardig.
»Ik heb niet gestolen,« stamelde Noah; hij stak zijn beenen niet meer rechtuit als een onafhankelijk heer, maar verstopte ze zoo goed mogelijk onder zijn stoel; »zij heeft 't allemaal gedaan; je hebt 't nou nog, Charlotte, dat weet je.«
En deze rust, aanvankelijk gevonden in de "engels-armen" van Charlotte, was hij gaan toeschrijven aan haar reinheid, welke allen die met haar in aanraking kwamen rein moest maken. Het ideaal dat hij zich van haar, "zijn zuster", gemaakt had, vond aan de omgewerkte Iphigenie-mythe een passende gestalte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek