Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
»Hetzij die bandieten met geweld hier binnendringen," vervolgde James Burbank, »hetzij zij buiten rondom Castle-House het oogenblik zullen afwachten, dat wij door honger en gebrek genoodzaakt zullen zijn ons over te geven; in beide gevallen blijft het gevaarlijk hier langer te verwijlen!" »Is het inderdaad zoo ver gekomen?" vroeg mevrouw Burbank jammerend en handenwringend.
Hunne vrouwen en kinderen evenwel hadden vooraf eene toevlucht moeten zoeken in de bosschen, die in de nabijheid van Camdless-Bay aangetroffen werden. Ongelukkig waren de middelen tot het voeren van eene ernstige verdediging op Castle-House zeer beperkt.
»Wie heeft ooit van eene negerhand hooren spreken?" mompelde hij. »Van een negerpoot, dat's wat anders!" Zoodra dat bezoek afgeloopen was, keerden James Burbank en zijne beide tochtgenooten naar Castle-House terug. De avond ging rustiger voorbij dan de avond te voren.
De poging om ze te Jacksonville aan te koopen, zou volkomen vruchteloos geweest zijn, en men moest zich tevreden stellen met hetgeen, na den laatsten strijd, gevoerd tegen de Seminool-Indianen, in het heerenhuis was overgebleven. Om kort te gaan: in hoofdzaak bestond het plan van James Burbank, om Castle-House tegen brandstichting en tegen overrompeling te beveiligen.
»Dan zouden wij met die ellendelingen kunnen afrekenen," dreigde Gilbert. »Dan..." »Dan, dan zal ik Texar vermoorden!" brulde Mars, terwijl hij zijne woorden met een ontzettend gebaar aanvulde. Het was toen iets over middernacht. Gilbert Burbank en Mars zouden Castle-House eerst tegen twee uren verlaten.
Zij maakten daarbij dan zoo'n geweld, dat hun spektakel tot op Camdless-Bay vernomen werd; terwijl intusschen het uitspansel den glans van de talrijke illuminatiën weerkaatste en wel zoodanig, dat men andermaal aan brandstichting kon gelooven. Ja, de schrik zat er op Castle-House nog in.
Een tweede losbranding liet zich andermaal en ook evenals de eerste in westelijke richting hooren. Blijkbaar kwam zij van de overzijde van de rivier. »Een tweede kanonschot!" zei master Walter Stannard. »Luisteren!... Wij moeten luisteren!" zeide master James Burbank. Een derde schot, dat door eene windvlaag naar Castle-House overgebracht werd, klonk duidelijker dan de beide vorige losbarstingen.
Men zette hen dadelijk aan den arbeid, en hun eerste werk was om de lijken te begraven van hunne makkers, die bij de verdediging van Castle-House gesneuveld waren, alsook de lijken der aanvallers, die bij het beleg omgekomen waren. De woeste troep had bij zijn aftocht slechts de gekwetsten medegenomen.
Hij gevoelde wel, dat er meer noodig was om in dienst van Castle-House te blijven, dan slechts een in vrijheid gestelde slaaf te zijn. Vooreerst zou hij blank moeten zijn. Maar, voor den drommel! hoe zou hij het moeten aanleggen, om blank te worden, nu de natuur hem met eene huid van het fraaiste ebbenzwart begiftigd had?
Het was ongeveer drie uren in den namiddag toen James Burbank de eerste tijdingen kreeg, dat er iets tegen Camdless-Bay op til was. De administrateur master Perry, die eene verkenning langs de grensscheiding van de plantage was gaan uitvoeren, kwam buiten adem naar Castle-House loopen. »Master James!... Master James!..." riep hij. »Wat is er, Perry?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek