Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
Men wachtte hen natuurlijk vol ongerustheid op Castle-House. Noch James Burbank, noch een zijner huisgenooten waren naar hunne slaapvertrekken gegaan. Zij bespraken natuurlijk dat ongewoon lange uitblijven. Gilbert en Mars waren toch in den regel iederen dag bij het vallen van den avond te huis. Waarom waren zij thans niet teruggekeerd?
En zoo was het ook met het kasteel van Castle-House geschied. Castle-House was op eene geringe terreinverheffing, te midden van een afgezonderd park, hetwelk eene oppervlakte van ruim drie bunders besloeg, gebouwd. Dat park rondde zich op een afstand van een paar honderd yards van den oever der Sint John-rivier af.
En uw bevel zal behoorlijk uitgevoerd worden!" »Maar, gij, James?" vroeg mevrouw Burbank. »Maar, gij, vader?" vroeg miss Alice. De twee liefderijke wezens hadden ieder een arm gegrepen, de eene dien van haren echtgenoot James Burbank, de andere dien van haren vader Walter Stannard, alsof het oogenblik reeds daar was om te ontvluchten en Castle-House in allerijl te verlaten.
Ongetwijfeld was men met elkander overeengekomen, dat drie kanonschoten zouden gelost worden, wanneer de eene of de andere beweging van het noordelijk smaldeel de stellingen der geconfedereerden mocht bedreigen. De aanvallers hadden dan ook plotseling hunne laatste poging om Castle-House te bemachtigen gestaakt.
Toen had de Spanjaard geduldig gewacht totdat Zermah en een oogenblik na haar de kleine Dy te voorschijn traden. Toen hij die twee alleen zag verschijnen, moest hij wel denken, dat noch mevrouw Burbank, noch haar echtgenoot, noch diens vrienden tot de ontruiming van Castle-House hadden kunnen besluiten. Hij moest zich dus met die prooi vergenoegen.
»Nu, wat bedoelt master Harvey dan?" »Dat uw gezin dadelijk Castle-House moet verlaten," antwoordde John Bruce. »Maar Castle-House is in staat om weerstand te bieden," hernam James Burbank. »Ik ben vast besloten het heerenhuis niet te verlaten, dan wanneer de toestand onhoudbaar zal worden." »Dat is een onvoorzichtig besluit, master Burbank." »Dat is mogelijk; maar... ik kan niet anders handelen.
»Wij hebben nog patronen voor een uur!" riep James Burbank uit. »Vrienden, die moeten wij eerst verschieten en doelmatig verschieten, alvorens Castle-House te ontruimen!" Maar nauwelijks had James Burbank dien volzin geëindigd, toen de doffe knal eener ver verwijderde losbranding vernomen werd. »Een kanonschot!" riep hij uit.
Ook werden de beide ongelukkige negers, die in de kleine Marino-kreek vermoord waren, toen zij door Texar en zijne medeplichtigen overvallen werden, terwijl zij de sloep bewaakten, waarmede de vrouwen van Castle-House zouden ontvluchten, met alle plechtigheid ter aarde besteld. Toen dat gedaan was, kon James Burbank nog niet aan de reorganisatie van zijne plantage denken.
Pygmalion voelde zich niets op zijn gemak, wanneer hij de woeste blikken van den bulderenden administrateur op zich voelde rusten. Hij besloot dan ook hem alleen te laten en naar Castle-House te sluipen, »om," zooals hij zeide, »meer op zijn gemak te kunnen nadenken over het voorstel om zich zelven te koop aan te bieden, hetwelk de administrateur hem gedaan had."
James Burbank, Walter Stannard, master Perry en zijne opzieners, ook John Bruce, die even moedig gevochten had, en verder nog eenige negers waren eindelijk genoodzaakt geweest eene toevlucht achter de beschermende muren van Castle-House te zoeken. Het was toen ongeveer acht uren in den avond. In het westen was de duisternis zwart.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek