Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Ik zou over alles met je kunnen praten, over pa en over den tuin en over onze heerlijke wandelingen; over al de oude kennissen hier en over het oude huis. Och, Cae, dat zal wel gauw weer verhuurd zijn. Kan je dat gelooven, dat hier andere menschen wonen zullen?.... Ga maar mee," vervolgde zij opstaande. "Neem ook maar afscheid; het is voor het laatst."
"Arme Cae! gauw kun je mij niet meer naloopen.... En wij zijn toch zoolang kameraden geweest!.... Weet je nog hoeveel hij van je hield en hoe trotsch hij op je was, omdat je van het echte soort waart? Hij gaf je niet, hoeveel men ook voor je bood. Weet je 't nog?"
De paarden waren tenminste nog jong, maar de arme Cae, reeds tien jaren haar dagelijksche metgezel, wie zou hem voortaan liefhebben als zij! Zoo graag zou zij hem medegenomen hebben. Maar tante had geantwoord dat, "als het kon," moest zij hem liever achterlaten; in een stadswoning was zulk een groote hond zoo lastig. "Als het kon."
Ik heb nu dikwijls de japon met den sleep aan; je weet wel, waar je altijd op trapte en waarop je eens ging liggen om je te laten meesleepen. En weet je nog hoe papa toen lachte en zeide dat jij mij bespotte? Maar nu draag ik die dikwijls, zoodat ik op een dame gelijk, en zal dus misschien wel gauw trouwen. Dan mag je komen, Cae. Ik verlang erg naar je en in het geheim blijf ik altijd
Bij Renée liet dit gesprek een aangename herinnering na. Maar dat was ook alles; toen zij zich ter ruste had gelegd, dacht zij er nog slechts in zooverre aan, dat zij in stilte overwoog wat zij aan Caesar schrijven zou, als zij het eens werkelijk deed. "Lieve Cae, hoe gaat het je toch? Ik denk altijd aan je, hoor, en ik word nu al een echte dame.
"En hij heeft mij beloofd dat hij goed voor je zorgen zou.... Als ik trouw, Cae, en ik zal erg mijn best doen er als een jonge dame uit te zien, dan trouw ik eerder ga ik in een eigen huis wonen, zie je, en dan schrijf ik dadelijk om je, hoor! Dat beloof ik je vast. Kijk altijd maar uit als het tijd is dat oude Peter met de brieventasch komt; eenmaal zal mijn brief er bij zijn."
"Och Cae, och Cae!" zeide zij maar steeds, met beide armen den hond omklemmend, die zich bij haar hoofd liefkoozend had neergevlijd. "Och Cae, och Cae!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek