Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Krak! krak! doet ’t bankje en meteen: „Groote Gerritje, daar heb je ’t nou,” vangt juffrouw Daters nog bijtijds haar buurvrouw op, houdt haar tegen en helpt haar veilig op den grond. ’t Bankje is door „de dikkigheid” van juffrouw Jaling en de bewegingen die zij maakte tot het uiterste gebracht en bezweken.
Haar roode mond, die zoo hartelijk kon lachen, bleef gesloten, en hare blikken rustten somtijds angstig op het gelukkige gelaat haars broeders, die onuitputtelijk was in attenties voor zijne buurvrouw. Voor hare oogen stond nog altijd het bleeke gezichtje, met groote tranen in de blauwe oogen; wat hadden zij Liesje, haar Liesje, toch gedaan?
Toen vertelde hij den bakker wat hij gehoord had en deze heeft de kinderen toen bij de buurvrouw uitbesteed; en het spoken is sedert voorgoed opgehouden. Hoeveel betooverde meren en kasteelen schenken er niet een tooverwaas aan het Nederlandsche landschap!
Toen zij kort daarop de deur hoorde openen, daalde zij de trappen af, vertelde aan hare buurvrouw hoe Damhout met eene dreigende ziekte was naar huis gekomen, en verzocht haar bij zijn bed te waken, totdat zij den dokter zou hebben kunnen gaan verwittigen. Bij geluk vond vrouw Damhout den dokter te huis en gereed om uit te gaan.
En dan heeft hij groote landerijen, en wanneer hij werkt, dan doet hij 't met muziek en de kosters helpen hem erbij." "En de biecht afnemen, buurvrouw? Noem je dat geen werken?" "Nou, dat 's ook een werk! Al moest je de heele wereld de biecht afnemen! Dat is zeker sloven en zwoegen, na te gaan wat mannen en vrouwen doen, wat je buren doen!
Omtrent dezen tijd zeide zij tot een buurvrouw: "O, ik zeg tot mij zelf: zoo ik slechts vijf uren slaap en den geheelen overigen tijd aan mijn naaiwerk besteed, zal ik altijd wel zoo wat mijn brood verdienen. En daarbij, als men treurig is, eet men weinig. Welnu, lijden, zorg, een weinig brood eenerzijds en verdriet anderzijds, dit alles zal mij wel verzadigen."
Het is een van de meest schilderachtige, een van de vruchtbaarste streken van Afrika, maar ook een van de gezondste, en dat verklaart, zonder haar evenwel te rechtvaardigen, de aantrekkingskracht, welke zij op hare geduchte buurvrouw uitoefent.
Lieveken kan toch niets winnen, en, eens geleerd, zal zij zooveel te spoediger bekwaam zijn om een schoon dagloon te verdienen. Wees zeker, indien gij mijnen raad volgt, zult gij er mij later om bedanken." Moeder Wildenslag boog het hoofd en zag zwijgend ten gronde. "Welnu, wat denkt gij van mijnen raad?" vroeg hare buurvrouw. "Laat mij overwegen; het is eene gewichtige zaak.
Ik zie nog net zoo graag straten met keien, of een vuile sloot. Overdag haat ik dat alles, het huizenvierkant, het groote, goren huizenvierkant, de tuintjes, de verandah's, de goeie menschen, de mooie rozen alles. Dan bevuilt me buurvrouw links met d'r gepraat over het weer, alsof zij een sigarenwinkel heeft en ik een klant ben.
De vrouw deed alles precies zooals de buurvrouw het gezegd had; toen zij de eierschalen met water op het vuur zette, zei de dikkop: »Ik ben wel zoo oud Als het Westerwoud, Maar nooit heb ik iemand water zien putten in eierschalen.« en hij begon te lachen. Terwijl hij lachte kwam er een heele troep kaboutertjes, die brachten het echte kind, zetten het bij den haard en namen het wisselkind weêr meê.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek