Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Als jij 't me niet zelf vertelde," riep Jannetje, "zou ik het niet gelooven." "Och mensch!" hernam Reintje; "het schijnt wel dat we daar allemaal voor blootstaan. Afgescheidenen mag iedereen nu eenmaal in ons land behandelen zooals hij goedvindt. Onderweg ontmoet hij den burgemeester en vraagt hem in 't voorbijgaan waar dat om is.
Eenige stemmen: "Bonsoir burgemeester," en nog eenige zachtere stemmen alleen: "Burgemeester!" De drie heeren, ieder met een dame aan den arm, stappen door, en Van Bavik treedt terug, en tuurt in de duisternis naar den persoon, die zoo'n werk met de stoeptreden had.
Onder het naar huis gaan, zeide de veldwachter tot zijn meester: »Op het uiterlijk afgaande zou ik den dader eerder hier zoeken, dan bij Van der Vliet, burgemeester.» »Ja, ik ook maar Tip, schijn bedriegt, zooals je weet.» »Juist burgemeester, zou dat ook nu niet het geval zijn?» Wat er alzoo op een regenachtigen Zondagmiddag gebeurde.
En van Volkeren! En van dichters! En dat men nooit 'n souverein vermoorden mag! Deze maxime zal Z. M. heel aangenaam wezen! Ze is allergezondst voor koningen en keizers. Als-i de zaak maar goed vat! We willen hopen dat de dichter gezorgd heeft voor 'n duidelyke fransche vertaling! Als Z. M. maar weet by welke passages hy moet bedanken met 'n knikje. Onze burgemeester zal hem wel waarschuwen.
"Gereed zal ik nog niet zeggen, maar.... Ik voor mij zou niet graag verandering zien, en de heele bevolking mag je graag lijden.... en toch.... als je soms ouderling of diaken, zoo noemen jullie het immers ook? ging spelen, of als ze je in onwettige samenkomsten snapten, dan zou ik je voor niets kunnen instaan; begrepen?" "Burgemeester, ik dank u!.... Maar Gods wil geschiede!"
En nu ik mij goed bedenk, herinner ik mij, dat hij nog een poosje bij mij binnen is geweest, en dat wij een kwartiertje met elkaar hebben staan praten over koetjes en kalfjes. Het zal ongeveer acht uren geweest zijn, toen hij vertrok.» »Kan u mij nog meer inlichtingen geven?» vroeg de burgemeester. »U moet wel bedenken, dat van de kleinste kleinigheid soms het vinden van den dief kan afhangen.»
"Indien wij eens een meid minder hielden," zei Burgemeester Dikkerdak tegen mevrouw Dikkerdak, op een mooien morgen, en hij plukte aan de franje van zijn japongordel, op eene wijze alsof hij er een zwaar hoofd in had dat dit voorstel fortuin zou maken. "Een meid minder!" riep zij uit, en hare oogen begonnen gevaarlijk te vonkelen: "dat's onmogelijk, mijnheer!
Velen schenen hem te gelooven; maar de meesten toch haalden twijfelende de schouders op of schudden in bedenking het hoofd. Bovenal betuigde de burgemeester een kwetsend mistrouwen.
"Zie zoo!" zeide hij: "uit die val zijn wij gelukkig ontkomen." "Ja wel, raadsheer," antwoordde de oude bakker Witt, "en dat hebben we toch aan onzen baljuw en aan onzen burgemeester, maar vooral wel aan Frederik van den molenaar te danken. "Al naar dat men het aanziet, baas Witt," hernam oom.
"Kees," begon Burgemeester; maar een nieuwe aanval van de volle borst belette hem verder te gaan. Kees hoorde in de eerbiedigste houding de bui uit. "Kees," hervatte de Burgemeester: "je hebt me tweeëntwintig jaar trouw gediend; eerlijk gediend; ijverig gediend..." Kees schepte moed; hij had gedacht dat er iets onaangenaams aan de hand was, en de Burgemeester was een gestreng heer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek