Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Monks en de heer Brownlow komen eindelijk te zamen hun onderhoud en de tijding waardoor dit onderhoud gestoord werd. De avond begon te vallen, toen de heer Brownlow voor zijn eigen deur uit een huurkoets stapte en zachtjes klopte.
Brownlow als door juffrouw Bedwin zorgvuldig vermeden; zij roerden Oliver's verleden of omstandigheden niet meer aan, doch spraken over onderwerpen, die hem bezighielden zonder hem op te winden.
Boven aan de trap bleven zij staan. »Luister!« riep het jonge meisje en luisterde. »Riep daar iemand? Ik dacht, dat ik haar stem hoorde.« »Neen lieverd,« antwoordde Mr. Brownlow, terwijl hij een treurigen blik achter zich wierp. »Ze blijft daar tot we weg zijn.« Rose Maylie aarzelde nog, maar de oude heer trok haar arm door den zijne en bracht haar met zacht geweld weg.
Op dezelfde wijze gingen zij zwijgend de trap op, en de heer Brownlow, die vooruit ging, bracht hen in een achterkamer. Bij de deur van dit vertrek bleef Monks, die met blijkbaren tegenzin volgde, plotseling staan. De beide mannen keken den ouden heer aan als om van hem verdere instructies te ontvangen.
Een gemeentebode, of ik wil mijn hoofd opeten!« »Toe! val hem nu niet in de rede,« zei de heer Brownlow. »Ga zitten, wil je?« Mr. Bumble ging zitten, geheel in de war gebracht door de vreemde manier van doen van den heer Grimwig. De heer Brownlow verzette de lamp, zoodat hij Bumble goed in 't gezicht kon zien en zei met eenig ongeduld: »Dus u komt ten gevolge van de advertentie?«
De heer Brownlow had hem en de twee dames zeer omzichtig in kennis gesteld met den aard der onthullingen, van Monks verkregen, en ofschoon zij wisten, dat het 't doel was van dezen tocht, het zoo goed begonnen werk te voltooien, hing er over de geheele zaak nog genoeg geheimzinnigs en twijfelachtigs om hen in de hevigste spanning het verdere verloop tegemoet te doen zien.
»Dat is mijn naam,« zei de oude heer. »Dit is mijn vriend, mijnheer Grimwig. Grimwig, wil je ons een paar minuten alleen laten?« »Ik geloof«, viel Miss Maylie in, »dat mijnheer Grimwig bij dit deel van ons onderhoud niet de moeite behoeft te nemen, heen te gaan. Naar ik gehoord heb, weet hij alles af van de kwestie, waarover ik u wensch te spreken.« Mr. Brownlow knikte. Mr.
Ik heb die dingen verkocht en ze zijn ergens, waar u ze nooit vandaan zult halen. En wat zou dat nou?« »Niets,« antwoordde de heer Brownlow, »alleen staat het aan ons er voor te zorgen, dat geen van u beiden meer op een post van vertrouwen gesteld wordt. U kunt gaan.« »Ik hoop toch,« zei Mr. Bumble, terwijl hij met een berouwvol gezicht om zich heen keek, terwijl Mr.
Bumble, nadat hij zich ervan overtuigd had, dat zijn echtvriendin de kamer had verlaten. »Dat is geen verontschuldiging,« hernam de heer Brownlow. »U was er bij tegenwoordig, toen die kleinoodiën vernietigd werden en in de oogen van de wet bent u het meest schuldig van u beiden, want de wet neemt aan, dat uw vrouw onder uw aandrang handelde.« »Als de wet dat aanneemt,« zei Mr.
Daar zijn ze!« Terwijl hij zich met een handigen zwaai weer in zijn stoel wierp, kwam werkelijk Mr. Brownlow terug met Oliver, die door Mr. Grimwig zeer genadig ontvangen werd; als 't geluk van dit oogenblik de eenige belooning was geweest voor al haar angst en zorg ter wille van Oliver, zou Rose Maylie zich goed beloond rekenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek