United States or Saint Barthélemy ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij hoorde, dat iemand hem bij den naam riep, dien hij onder de menschen had gehad. En hij begreep, dat de jongen op het Takermeer was gekomen om hem op te zoeken. Jarro werd in eens onuitsprekelijk blij, omdat een van de menschen hem werkelijk liefhad. Hij schoot neer bij Peer Ola als een pijl uit de lucht, ging naast hem zitten, en liet zich door hem streelen.
"Ik wou alleen maar, dat u dat eene niet zei." Ze gingen het huis binnen, en de jongen had graag willen hooren wat ze daar in de kamer bepraatten, maar hij durfde niet op de plaats te komen. 't Duurde niet zoo heel lang, voor ze weer buiten kwamen, en toen brachten Vader en Moeder hen naar het hek. 't Was opmerkelijk hoe blij ze nu waren. Ze zagen er uit, alsof ze opnieuw begonnen te leven.
Maar wanneer later De Genestet's »Jong Hollandsch binnenhuisje" me bekoorde en ik genoot van dien jongen vader, die met zijn twee springende gedichtjes de kamer rondreed, hij op den vloer, zij op en over hem heen klauterend, dan dacht ik meermalen aan onze bovenbuurtjes, hoorde ik zijn warme mannenstem, het gekraai van 't kleintje, en haar: »Dág Pa, dág lieve Pa!" zoo helder, zoo blij, zoo onbezorgd.
Alsof ze blij was dat hij haar herkende.... Ja, zoo was 't, dat drukte 't best uit de herinnering, die hij er van gehouden had. 't Was vreemd. Een meisje dat hij nauwelijks kende. Hij had haar maar éénmaal ontmoet, vluchtig, op een partij. Dat is eigenlijk geen kennen!.... Zoo iemand groet je dikwijls niet eens meer een paar weken later. Hij vond 't al heel vreemd.
Gij waart wanhopend omdat ge uw familie niet hadt gevonden, en ik ben dol blij dat ik de mijne verloren heb. Een oom, dat is geen familie; tenminste een oom als Garofoli: als je je zuster Christina verloren hadt, zou-je dan ook dansen? O, zeg dat niet! Zie-je-wel!
Maar ik ben blij, Aoba te hebben bezocht, want op dat eiland heb ik de ingewikkelde quaestie van de verhuizingen in de Stille Zuidzee kunnen bestudeeren.
Daar allen gesproken hadden en het einde van haar heerschappij was gekomen volgens den ingestelden regel, nam zij den krans van het hoofd, plaatste dien op het kopje van Neifile met blij gelaat en sprak: Voortaan, waarde gezellin, zal aan u de regeering zijn over dit kleine volk en zij ging zitten om te rusten.
En voordat Hilda tijd had te bedanken, schoof de fee haar de deur uit. Een oogenblik later zat Hilda in de zachte kussens van het prachtige rijtuig en kon op haar gemak het mooie horloge bekijken, dat ze gekregen had. Of ze er heel blij mee was? Om de waarheid te zeggen: 'k geloof, dat ze veel liever een' armband of zoo iets zou gehad hebben.
Onwillekeurig knikte Hedwig blij, toen zij hier haar grooten koffer reeds zag staan, het was bijna alsof ze een oude kennis ontdekte!
Zij had er volstrekt geen berouw over, dat zij teruggekeerd was. Weer verliep er omstreeks een half jaar. «Je moest toch nog eens naar je dorp toe gaan en je ouders een bezoek brengen, Inge!» zei haar mevrouw. «Ik zal je een groot wittebrood geven; dan kan je dit voor hen meenemen; zij zullen er zeker blij mee zijn, dat zij je weerzien.»
Woord Van De Dag