United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het geheim zou tusschen hen beiden blijven alweer een gevaarlijke band. Beatrice had haar bedaardheid terugverkregen en zij liepen langzaam voort. "Zeg mij eens, mijnheer Bingham," begon zij nu, "hoe kan een meisje den kost verdienen ik bedoel een meisje zooals ik, zonder eenige bizondere talenten? Sommigen kunnen het wel." "Dat hangt van het meisje zelve af," antwoordde hij.
Beatrice zag het, en maakte een beweging alsof zij tusschenbeide wilde komen, maar eer zij dat kon doen, sprak Granger: "Hoor eens, mijnheer Bingham, als gij toch voornemens zijt te verhuizen, zoudt ge dan een kamer hier willen hebben? De voorwaarden zijn zeer billijk, maar voor niemendal zou ik u niet in huis kunnen hebben.
En toch was er iets zachts in den trek, die om den mond speelde, als het licht op den rand van een donkere wolk, dat zonneschijn doet vermoeden. Maar weinig daarvan was nu zichtbaar. Geoffrey Bingham, meester in de rechten, was verdiept in een ernstige bezigheid.
Zij hield op, met wijdgeopende oogen, alsof zij dit geestelijk visioen nog op de aarde zocht; haar borst zwoegde en haar lippen waren half geopend. "Groote Hemel!" riep hij uit, "wat moet gij een verbeelding hebben, om zoo iets te droomen!" "Verbeelding;" zeide zij, op haar natuurlijken toon, "heb ik niet, mijnheer Bingham. Die placht ik te hebben, maar ik heb ze verloren, toen ik alles verloor.
Hij liet een rij villa's te Leominster bouwen, ten minste, hij leende een zaakwaarnemer het geld om ze te bouwen, en toen ze gebouwd waren, wilde niemand ze huren. Die villa's hadden mijn vader geruïneerd. Ik heb na dien tijd geen villa kunnen zien zonder er van te griezelen, mijnheer Bingham. En kort daarop stierf hij, een bankroet zoo nabij als iemands neus dichtbij zijn mond is.
"Waarom zou ik mij hier vervelen? Het kan zoo vervelend niet zijn dan wanneer ik alleen was." Beatrice aarzelde, en hernam toen: "Wij zijn een zonderling gezin, mijnheer Bingham, zooals gij van middag wel gezien zult hebben. Zoudt ge er niet liever nog eens over nadenken?"
"Ik heb wel hoop, dat Effie het overleven zal," zeide Geoffrey lachend. "Dan blijft mijnheer Bingham zeker bij juffrouw Jones?" zeide de predikant. "Dat weet ik waarlijk niet. Wat zult ge doen, Geoffrey? De kamers bij juffrouw Jones zijn nogal duur. En zij zal zeker ook niet voor Effie kunnen zorgen. Denk eens, het arme mensch heeft zelve acht kinderen.
En een predikant moet zich ook niet te veel met zulke aardsche zaken bemoeien," liet hij er luchtig op volgen. "Neen, ik moet over het koopen van eenige varkens gaan spreken, heel aan het andere einde van het kerspel, en ik geloof dat ik deze gelegenheid maar zal waarnemen." "Gij gaat er toch niet heen, mijnheer Bingham?" vroeg Beatrice, op een toon, die haar bezorgdheid verried.
"Daar is de Tafelrots, waar wij op geworpen zijn, mijnheer Bingham," zeide Beatrice, "en hier hebben zij ons aan land gebracht. De zee ziet er van avond niet uit alsof ze iemand zou laten verdrinken, niet waar? Zie!" en zij wierp er een steen in "het geeft niet meer kabbeling dan in een vijver."
Het oogenblik van scheiding voor altijd was gekomen. Een onweerstaanbaar verlangen om de waarheid te weten, maakte zich van hem meester. "Miss Beatrice," sprak hij weder, "ge ziet bleek. Hebt ge van nacht niet goed geslapen?" "Neen, mijnheer Bingham." "Hebt ge zonderlinge droomen gehad?" "Ja," antwoordde zij, recht voor zich uit ziende. Hij verbleekte min of meer. Het was dus waar!
Woord Van De Dag