Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Bertulf bond Walter opnieuw den blinddoek voor de oogen en leidde hem tot boven den muur. Zonder groetenis daalde mher Walter naar beneden. De ladder werd weggenomen en de vredevlag ingetrokken. Dan wenkte Bertulf zijnen broeder en eenige oversten en verzocht hun met hem binnen de proostdij te gaan, om daar te vernemen wat de bode hem had geopenbaard.
Rondom Brugge mocht men de groote wegen niet volgen, dewijl men daar reizende ridders of wapenknechten kon ontmoeten. Om met eenige kans op veiligheid te kunnen reizen, moest Bertulf de afgelegene voetpaden door velden en door bosschen volgen; maar dewijl hij nooit te voet deze streek des lands had doorkruist, was hij met de kleine wegenissen in het minste niet bekend.
"Neen, wees niet wreed voor mij, mijn goede neef", antwoordde Bertulf bijna smeekende. "Ik gevoelde mij niet wel en lag nog te bed, toen reeds de graaf en zijne twee raadslieden van het leven waren beroofd. Ik heb het beproefd, Burchard van verder bloedvergieten te wederhouden; maar hij noemde mijne vermaningen laffe woorden en weigerde mij aan te hooren.
Bertulf, de proost van St-Donaas, die nu met zijnen broeder Hacket, den kastelein, in de kamer verscheen, was een man van meer dan zestig jaar, met grijze haarkroon en een ernstig en eerbiedwekkend gelaat. Ondanks zijnen ouderdom ging hij rechtop, en het geheel zijner statige wezenstrekken ademde niet alleen wijsheid maar tevens een diep gevoel van eigen waarde.
Hij had nog eenige hoop den schatmeester des graven te kunnen redden, en liep met dat inzicht naar de proostdij, om Bertulf te gaan verwittigen en zijne hulp in te roepen. Al deze dingen waren geschied op minder tijd dan er noodig is om ze te verhalen. Nog altoos heerschte er eene halve schemering in de kapelle, alhoewel er reeds eene grijze klaarheid in de benedenkerk zich verspreidde.
"Heeren", begon Bertulf op zeer kalmen toon, "om te kunnen oordeelen wie hier de ware plichtige is, hoeft men niet te onderzoeken wien de boomgaard en de weide te Straten toebehoorden. Het is genoeg te weten dat de heer graaf bevolen had dat men, tot zijnen terugkeer van den oorlog, desaangaande alles zou laten in den toestand waarin het bij zijn vertrek zich bevond.
Ach, mijne arme gezellen, ik vervul eenen droeven plicht.... Ik ben een ongeluksbode.... De oude Bertulf de proost is dood...." "Dood! De proost van St-Donaas?" kreten allen te gelijk door eenen plotselijken angst aangegrepen. "Ja, dood; gemarteld, ijselijk gemarteld!"
Dan deed hij nog eens de horens blazen en zond allen naar hunne wacht boven de wallen, of naar den hun opgelegden arbeid. Hij zelf begaf zich naar de proostdij om zijnen broeder Bertulf den uitslag der optelling te gaan mededeelen.
De tranen stonden den ouden Bertulf bij al deze erge vooruitzichten in de oogen; maar Segher Wulf deed hun begrijpen dat zij binnen de zaal zich moesten begeven om te weten wat men daar tegen de Kerels kon zeggen. Hij zelf had rust noodig en wilde naar huis gaan, om zich tot den kamp te bereiden.
Er was dien dag een brief op het kerkhof geschoten geworden, waarin men den proost Bertulf verwittigde, dat een ridder zich met eenen wapenbode zou aanbieden, om opnieuw met de Kerels aangaande de overgaaf der proostdij en der kerk te onderhandelen. De brief eindigde met deze woorden: "Weigert niet dezen ridder te hooren. Hij is altijd een goed en trouw vriend geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek