Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Zijn hart was beklemd. Hij was in vervoering en beefde en hijgde; eensklaps, zonder te weten wat in hem omging en waaraan hij gehoorzaamde, richtte hij zich op, stak beide armen uit het venster, keek strak vooruit in de schaduw, in de stilte, in het oneindige duister en de eeuwige onmetelijkheid, en riep: "Leve de Keizer!" Van dit oogenblik af was alles bepaald.
De braamstruiken geleken uitgestoken armen met klauwen gewapend, om haar prooi te vatten. Dorre heidestruiken, door den wind voortgedreven, vlogen voorbij en schenen verschrikt voor iets te vluchten, dat naderde. Aan alle zijden was 't een somber verschiet. De duisternis is duizelingwekkend. De mensch heeft licht noodig. Wie zich in 't donker begeeft, voelt zijn hart beklemd.
Geen van hen sprak er ook meer een enkel woord over, dat hij meê zou gaan. Maar al naarmate het oogenblik van hun vertrek naderde, voelde Sigurd zich meer ellendig en beklemd. Hij liet hen toch afscheid nemen en van de hoeve wegrijden, zonder zich te bewegen.
Go voelde zich daaronder wel een beetje beklemd; zij had altijd te veel in haar groote familie geleefd, te zeer waren haar bezoeken tot ooms en tantes beperkt gebleven, om zich tegenover vreemden, die niet van thuis, en niet van familie-omstandigheden wisten, vrij en open te voelen. Eerst toen ze 'n meisje van college ook alleen zag staan, ging ze er schuchter naar toe, stak haar hand uit.
Ik ken Peer wel, knikte Snepvangers, ik kom hem halen om naar 't sterfhuis te gaan.... Tweede verdieping, Mijnheer, voorkamer. In de duistere trapzaal strompelde Snepvangers met beklemd gemoed naar boven. Glibberig zweetten de muren en de trap kraakte. Een vunze reuk van afgekookte savooikoolen benauwde hem. Vooraleer hij kon aankloppen, opende Peer de kamerdeur en stak zijn profetenkop buiten.
Daarbij voelde zij zich onrustig en beklemd, wat in den toon harer stem merkbaar was. Hulda antwoordde dan ook niet, om de zeer goede reden, dat de vreemdeling zich omtrent zijne voornemens niet uitgelaten had. Met hare moeder nam zij nu verder de zorgen voor het huishouden waar en bij die bezigheid vloog de tijd als het ware voorbij.
En zóó gaat het in het vervolg; telkens, als iets nieuws een later tijdvak in ons leven geboren wordt, sterft er iets af, dat wij nooit weer kunnen terugroepen of aanschouwen zullen. 's Avonds te tien uren moest ik op den postwagen wezen. Een laatste glas wijn word tot mijn afscheid gedronken. Toen word het ook mij beklemd in de keel.
Ziet, dan zou master James Burbank nimmer op de gedachte gekomen zijn om ulieden vrij te verklaren en dan zouden de rampen van Camdless-Bay ver verwijderd gebleven zijn!" Pygmalion stond bij die redeneering geheel versteld. »Maar wat kan ik er thans aan doen?" vroeg hij met beklemd gemoed. »Zeg, goede master Perry, wat kan ik er thans aan doen?"
Abraham was niet bizonder bang voor het vragen zelf, toch voelde hij zich sterk beklemd. Zij lieten hem niet los, de oogen uit den droom, hij stond te beven en het was hem geen troost langs de rijen naar de anderen te zien.
Madzy daarentegen gevoelde eene andere gewaarwording, sinds zij zelve haar lot bepaald had; zij was beklemd en neergedrukt: en nauwelijks was zij in haar vertrek gekomen, of zij zonk in een armstoel neder, en de macht, waarmede zij hare hartstochten beteugeld had, maakte plaats voor een diepe neerslachtigheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek