Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Maar Tom kon er geen smaak in krijgen, en hij bedierf er nog zooveel, dat ik van hem scheiden moest, hoewel hij een goedhartige kerel was en anders wel verstand van den handel had." "En gij vindt dus uwe manier van doen voordeeliger dan die van Tom?" zeide Shelby. "Ja, mijnheer, dat lijkt wel.
Ik herinner mij nog de gelukkige oogenblikken, welke ik in 't bijzijn van Marguerite doorbracht. Gedurende de eerste maanden van ons huwelijk, als zij 's nachts aan mijn zijde sliep en ik aan haar dacht, het hoofd vervuld van schoone toekomstdroomen, dan bedierf de gedachte dat wij ééns moesten scheiden al mijn vreugde, maakte een einde aan al mijn hoop.
Zij gelooven ook aan een boozen geest, dien zij "Keremet" of "Keremiet" noemen. Bij de schepping der wereld, en der menschen, hielp deze Keremiet Juma. Maar hij werd hoogmoedig en wilde Juma evenaren. Daar hij echter in kracht bij dezen ten achter stond, zoo bedierf hij Juma's scheppingen.
Maar zijn geheugen speelde hem parten, en wilde, alsof het door den ondeugenden geest van het meisje zelve bezeten was, alleen Jo's dwaasheden, gebreken en grillen voor hem oproepen; deed hem haar alleen in de bespottelijkste houdingen zien hoe zij b. v. matten uitklopte, het hoofd omwonden met een bonten zijden doek, of zich verschanste achter het canapékussen, of hem een stortbad toediende om zijn hartstocht te blusschen, en een niet te bedwingen lach bedierf het aandoenlijke beeld, dat hij trachtte te schilderen.
Ze streden wel met het zand; ze zetten schuttingen, en maakten dijken, maar niets scheen te helpen. Als ze ploegden en egden, was het alsof ze den wind hielpen het zand op te zweepen, en als zij den grond met rust lieten, verzandde die zóó, dat er geen grassprietje groeien kon. En 't was niet genoeg, dat het stuifzand de akkers bedierf; er kwam geen eind aan den last, dien het gaf.
Hier laten we nog een fragment volgen van de onafgewerkte herinneringen aan zijn broer Sergius, betrekking hebbende op zijne vroegste kindsheid: "Mitjenka en ik waren kameraden, voor Nikolaas gevoelde ik achting, maar Sergius beminde, aanbad ik. Ik wilde 'hem' zijn. Ik onderzocht altijd al mijn daden, luisterde of de menschen goed of kwaad van mij spraken en dat bedierf mijn leven.
Hij stond van zijn stoel op en liep naar het venster, blijkbaar omdat hij niet wist, wat te beginnen; hij nam een schaartje in étui op, dat er lag, en terwijl hij zoowel het schaartje als het étui bedierf, door het laatste onder het spreken in stukjes te knippen, zeide hij, op gejaagde toon: "U weet zeker niet, u hebt misschien niet gehoord, dat mijn broer onlangs is getrouwd met... met de jongste... met juffrouw Lucy Steele."
Het ijs lag er steeds onbetrouwbaar en had er een vuilgele kleur; en juist in de bocht, de benauwde, smalle bocht waar takken van heesters overheen hingen en waar het hospitaal stond, loosde een vieze goot haast aanhoudend een grijs straaltje lauwachtig water, dat daar het ijs totaal bedierf en ons noodzaakte langs den smallen overkant bijna tot in het oevergras te rijden.
Tut, tut! dwaasheid! zei mijnheer v. Maar toen Bella voortlas en mevrouw v. N. omhelsde, bedierf deze het boordje, dat zij opzette, en toen zij nog meer las, en daarop haar arm om het grijze hoofd van mijnheer v. N. sloeg, zeide deze weer: Tut, tut, dwaasheid, genoeg, genoeg. En hij lachte, maar met een traan in zijn oog. Op een ochtend nam mijnheer v.
Toch, om de anderen niet te storen en, het ging hoe het ging, den tijd te verdrijven, nam zij, na te zijn uitgerust, weer aan het spel deel en deed, alsof zij er vermaak in schepte. Op dezen dag meende zij met veel betere tooneelspelers dan zij zelf was, komedie te spelen en dacht, dat zij door haar slecht spel de geheele zaak bedierf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek