Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 november 2025
Barbicane onderzocht de gevolgen dier verschillende standen en dacht er over na, op welke wijze er partij van zou te trekken zijn, toen zijn gedachten werden afgeleid door een luiden kreet van Michel Ardan. »Men moet toch zeggen, dat wij uilskuikens zijn!" »Tegenspreken zal ik dit niet," antwoordde hem Barbicane, »maar waarom?"
»Ik weet het niet," sprak Barbicane doodbedaard. »En ik," voegde Michel Ardan er bij, »als ik geweten had hoe terug te gaan, zou ik niet vertrokken zijn." »Een fraai antwoord!" riep Nicholl uit. »Ik ben het met Michel Ardan eens," merkte Barbicane aan, »en voeg er bij, dat de vraag voor het oogenblik van geen belang is.
Er ging te veel om in den geest van die drie mannen, en eenige uren later, tegen 7 uur in den morgen, waren alle drie gelijktijdig op de been. Het projectiel verwijderde zich nog altijd van de Maan; van lieverlede keerde het haar steeds meer zijn punt toe. Op zich zelf was dit verschijnsel nog wel onverklaarbaar, maar het kwam gelukkig juist in de plannen van Barbicane van pas.
»Zijt gij daar ook, Maston!" riep hij, zijn secretaris ziende. Michel Ardan stelde hem aan kapitein Nicholl voor. »Ik was het glad vergeten," stotterde Barbicane, »maar ik ben tot uw dienst." »Daar komt niets van," sprak Michel Ardan met nadruk. »Ik heb u iets voor te stellen. Vriend Barbicane gelooft dat zijn projectiel rechtuit naar de maan zal vliegen."
»Gij zijt Barbicane?" vroeg hem Michel Ardan, zoodra zij alleen waren, en op een toon alsof hij hem twintig jaar gekend had. »Ja," antwoordde de voorzitter der Gun-club. »Welnu, goeden dag, Barbicane. Hoe maak je 't? Goed? Zooveel te beter!" »Gij zijt dus," sprak Barbicane zonder eenige andere inleiding, »besloten om te gaan?" »Bepaald." »Houdt niets u terug?" »Niets.
Hoe warm het ook is, moet ik toch eenige oogenblikken vragen om u de noodige inlichtingen te geven aangaande de plannen, die gij wel met uwe aandacht wilt verwaardigen. Ik ben noch geleerde noch redenaar, en ik zou er ook niet aan gedacht hebben in het openbaar te spreken, maar mijn vriend Barbicane heeft er mij toe uitgenoodigd.
En toch waren de voorzitter der Gun-club Barbicane te Baltimore, en de kapitein der artillerie Nicholl te Philadelphia vijanden, geslagen vijanden. Waarover?
Barbicane zeide hem: »juist zooals in de geheele hemelruimte. Maar wij zullen het onderzoeken." Hoe?" vroeg Nicholl. »Met een thermometer dien ik bij mij heb; hij heet een minimum-thermometer en is ingericht om zeer lage graden van temperatuur aan te wijzen."
Deze kreten van hoezee! en leve! werden zelfs zoo uitgelaten en de geestdrift uitte zich zoo op den man af, dat Michel Ardan, na een duizendtal handen te hebben gedrukt, op 't gevaar af van zijn tien vingers te verspelen, genoodzaakt was de wijk te nemen naar zijn hut. Barbicane volgde hem zonder een woord te spreken.
En de waarneming van een overigens onverklaarbaar verkenningspunt toonde aan Barbicane dat zij de Maan niet naderden, maar dat zij een kromme lijn om haar bleven beschrijven. Dit verkenningspunt was een licht, door Nicholl het eerst aan den gezichteinder gezien. Een ster kon het niet zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek