Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Nog daags te voren keek ik verlangend naar dien hemelcirkel uit, als het zekere baken van onze reis naar huis; maar nu ik hem gevonden heb, beschouw ik al zulke rustpunten voor 's menschen verbeelding als schaduwen, die de reizende mensch toch niet kan grijpen!
Heer Lanseloet, geloofdijt mi Bi ridderscape ende bi trouwen: Als ghi met Sanderijn der joncfrouwen Hebt ghedaen al u ghevoech, Dan seldi seggen: "ic hebbe uus genoech, Sanderijn, ic ben uus nu sat Ende van herten also mat, Al haddic VII baken gheten". Dies en seldi emmer niet vergheten, Ghi selt spreken dese woort, Ende dan seldi rechte voort U van hare keren al den nacht, Ende ligghen ende slapen soete ende sacht, Sonder spreken, ende swighen al stille.
Het havenlicht, een baken voor de zeelieden, beschijnt het kokende en bruisende element, dat zich tegen de glooiïng te pletter loopt en zich in dolle woede met zware gulpen over de pieren stort. 't Is of alle booze geesten samenspannen, om schrik en ontsteltenis onder de menschenkinderen te verspreiden.
De groote boom was ook klein, ja, een eikel was eenmaal zijn wieg geweest; naar menschelijke berekening was hij nu al in zijn vierde eeuw; hij was de grootste en beste boom uit het bosch, met zijn kroon stak hij ver boven al de andere boomen uit, werd uit zee op een verren afstand gezien, en diende den zeelieden tot een baken; hij had er geen vermoeden van, dat zoovele oogen hem zochten.
De moeder stak haar witte vaantje in de lucht den sneeuwwitten onderkant van haar nuttige staartje, die bij dag en bij nacht als een baken licht en sprong weg met een heesch ka-a-a-a-h! tot waarschuwing. Een van de kleintjes volgde dadelijk dapper in het voetspoor van de moeder, terwijl het met zijn eigen witte vaantje wuifde om den weg te wijzen aan al wat achter hem aan mocht komen.
Niet van Heden, niet van Morgen Is het licht dat door Haar scheen, Maar met triomfanten luister Baken in des Levens duister, Door der eeuwen eeuwigheên. "Laat niet uw jeugd in ijdel spel verglijden, Als gij u geeft, geef u voor allen tijd; De pasmunt beeldt men naar het beeld der tijden, De diamant groeit ééns voor de eeuwigheid.
De zee kwam allengs tot bedaren, en aan boord van een groot schip, dat gedurende den nacht met het stormachtige weder gekampt en dit gelukkig doorgestaan had, werden nu alle vlaggen, als teeken der Kerstvreugde, geheschen. «De boom is weg, de oude eik, ons baken op de kust!» spraken de zeelieden. «Hij is in dezen stormachtigen nacht gevallen! Wie zal hem kunnen vervangen? Niemand vermag dit!»
Op het strand was een vuurtje ontstoken, dat haar zeker tot baken dienen moest. De vrouwen zwommen als eenden, en werden niet ingehaald vóór zij aan land waren. Vier echter werden op het strand gegrepen. De overigen, en ook Catalina, ontsnapten. Toen het dag werd, bevond men, dat Guacanagari met al zijn volgelingen vertrokken was.
Zij leidde mij met snellen tred naar buiten, de helling af, het dal door, en langs een kronkelend bergpad weer naar boven. Hier staat op den hoogsten top, vlak tegenover de stad, een reusachtig Mariabeeld, met eene forsche zuil tot voetstuk. Het gevaarte is een vijftig voet hoog, een baken voor geheel het omliggende land.
Zoo dicht was de wildernis, dat wij telkens onze toevlucht moesten nemen tot het kompas; want ofschoon wij ons in een bergachtig land bevonden, was elk baken geheel uitgesloten. De diepe ravijnen boden een tooneel van doodsche verlatenheid, welke alle beschrijving te boven ging; daar buiten woedde een storm, maar in deze diepten bewoog geen zuchtje zelfs de bladeren van de hoogste boomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek