Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Axel Lille, hoofdredacteur van het politieke Dagblad "Nya Pressen". 8º Rector V. T. Rosenqvist, aan het hoofd van het Staatsgymnasium voor jongens. 9º Professor C. G. Swan, uitgever van een ander politiek blad. 10º Professor Ossian Asschan en anderen laten zich allen in ongeveer dezelfde termen uit.
"Welnu! dan zullen wij ons op rantsoen stellen, Axel!" Grondgesteldheid. Teleurgestelde hoop. Steenkolen. Oorsprong der steenkolen. Vergeefsche tocht. Wij moesten ons inderdaad op rantsoen stellen. Onze voorraad kon nog maar drie dagen duren. Dat zag ik des avonds, toen wij gingen eten.
"Ziedaar de geheele plantenwereld uit het tweede tijdperk der aarde, het overgangstijdperk. Ziedaar die nederige planten uit onze tuinen, die boomen werden in de eerste eeuwen van den aardbol! Beschouw ze, Axel! bewonder ze! Nooit is een plantenkenner op zulk een feest geweest!" "Gij hebt gelijk, oom!
Met welk een man had ik toch te doen en welke plannen vormde zijn stoutmoedige geest nu nog? "Hoe! wilt gij dan niet?...." "Van deze onderneming afzien op het oogenblik, dat alles een goeden uitslag voorspelt? Nooit!" "Moeten wij ons dan voorbereiden om te sterven?" "Neen, Axel! neen! vertrek. Ik wil uw dood niet! Laat Hans u vergezellen. Laat mij alleen!" "U verlaten!"
"Morgen, Axel! morgen, nu zijt gij nog te zwak; ik heb uw hoofd met compressen omwoeld, die gij niet moet verschuiven; slaap dus, mijn jongen! en morgen zult gij alles weten!" "Maar," hernam ik, "zeg mij ten minste hoe laat en welke dag het is." "'s Avonds elf uur; het is nu Zondag, de 9de Augustus, en ik verbied u mij iets meer te vragen voor den 10den dezer maand."
Hij zal slagen, ik twijfel er niet aan. O, lieve Axel! het is schoon zich zoo voor de wetenschap op te offeren! Welk een roem verbeidt den heer Lidenbrock en zal afstralen op zijn reisgenoot! Bij uwe terugkomst, Axel! zult gij een man zijn, zijns gelijke, vrij om te spreken, vrij om te handelen vrij ook om...." Het meisje bloosde en zweeg. Hare woorden gaven mij weder moed.
De berekeningen des professors waren nauwkeurig; wij waren reeds zes duizend voet beneden de grootste diepten, die de mensch nog bereikt heeft, zooals de mijnen van Kitz-Bahl in Tyrol en die van Wuttemberg in Boheme. De warmte, die op deze plaats een en tachtig graad had moeten bedragen, steeg nauwelijks tot vijftien. Dit gaf stof tot denken. De kruisweg. Vermoeienis van Axel. Klimmen of dalen?
Acht die eer niet gering, van uwen naam geschonken te hebben aan het eerste eilandje, dat in het middelpunt der aardmassa is ontdekt." "Het zij zoo! Op het eilandje Axel hadden wij omtrent twee honderd zeventig zeemijlen afgelegd en bevonden wij ons meer dan zes honderd uren gaans van IJsland af." "Goed!
"Wel neen, Axel! dan zouden wij ten minste onze eigene sporen terugvinden, en ik zie niets...." "Maar ik zie wat!" riep ik naar een voorwerp toeloopende, dat op het zand blonk. "Wat is het dan?" "Ziedaar!" antwoordde ik, en toonde mijn oom een dolk, dien ik had opgeraapt. "Hadt gij dan dat wapen medegenomen?" zeide hij. "Ik, in het geheel niet, maar gij veronderstel ik."
Het jonge meisje bleef een weinig verschrikt staan, ik denk omdat zij zich op een grooten weg hoorde toeroepen. In tien stappen was ik naast haar. "Axel!" riep zij verwonderd uit. "Wat! komt gij mij te gemoet! Dat is lief van u, mijnheer!" Maar, toen zij mij aanzag, bemerkte Gräuben mijn ongerust en ontsteld gelaat. "Wat scheelt er aan?" zeide zij, mij de hand toereikende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek