Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Mij dunkt, dat ik mijn rekening met hem heb vereffend," mompelt de Engelschman. Dan wendt hij zich haastig tot Antony en zegt: "Een woord met u. Bij mijn eerste bezoek hier, hebt gij voor mijn veiligheid den naam van kapitein Guido Amati van Romero's voetvolk voor mij uitgedacht. Nu bestaat er werkelijk zulk een kapitein Guido Amati, die bij Romero's voetvolk dient."
De Engelschman wordt vuurrood, daarna doodsbleek, en mompelt: "Gij bemint haar dus ook!" terwijl hij zijn vermeenden medeminnaar afgunstig aanziet. "Neen," antwoordt Antony, "ik bemin de dame niet, al bemin ik mijn schilderij.
Weet gij zijn naam, kleine Marvédie kleine duivenpastei-Marvédie?" brengt Antony met moeite uit, zijn best doende om grappig te wezen, maar met een gezicht als van een doode. "Neen, maar hij was leelijk en heeft akelige oogen, oogen als de schelvisch op de markt." "Hoeveel duiven nam die man weg?
"Wat bedoelt gij daarmee?" bromt de Engelschman, terwijl hij verraderlijk bloost onder zijn verbrande huid. "Ik bedoel," lacht Antony, "dat gij een man zijt, die tot over de ooren verliefd is.
Als hij het huis van Jacques Touraine bereikt, wacht hem daar een aangename verrassing. De woordenrijke kleine Franschman komt hem reeds tegemoet en roept uit: "Hij verlangt al naar u, ik heb hem verteld, dat gij naar hem hebt gevraagd!" "Hij wie?" vraagt Guy. "Wel, de schilder Antony Oliver. Hij is van morgen uit Brussel gekomen. Hij verlangt even sterk naar u, als gij naar hem."
Een oogenblik later meent Guy, dat de man hem ook herkent; ofschoon hij het hoofd afwendt, houdt hij hem toch in het oog en merkt op, dat deze van zijn kant hetzelfde doet. "Laat mij meegaan naar den provoost-geweldige," fluistert hij Oliver toe. "Gij wilt daar heengaan?" brengt Antony verwonderd uit, zijn oogen wijd openend. "Ja," antwoordt Guy.
En hij mompelt plotseling: "Bij den hemel, misschien is het nu gekomen!" En zoo is het, ofschoon niet, zooals Antony vreest, want de kleine vaandrig De Busaco komt parmantig de deur binnen, werpt een onderzoekenden blik door de kamer en stapt op den Engelschman toe. "Ik zoek u," zegt hij, terwijl Guy's hand naar den dolk in zijn wambuis tast.
Chester steekt nu de brieven van Vitelli en den sleutel, dien de schilder hem heeft verschaft, bij zich en bergt met nog meer zorg het miniatuur-portret en den brief van zijn beminde op zijn borst, terwijl Antony Oliver zich wapent met zwaard en pistolen en er zich van vergewist, dat het scherpe Italiaansche stilet, dat hem nooit verlaat, in het bereik van zijn hand is.
"Heb ik dan niet geposeerd voor Oliver's Madonna en dat nog wel met bloote voeten? Eenmaal zal ik senor Antony beroemd maken of, liever, hij zal mij onsterfelijk maken door zijn talent en zijn altaarstuk."
Antony zal ook onderzoek doen naar het huis bij de Esplanade en zien, of het er uitziet, zooals het beschreven is en of de oude doofstomme Spaansche vrouw er nog woont. "Ik vertrek onmiddellijk naar Brussel, om een der sleutels te laten maken en den tweeden geef ik in Mechelen," zegt Oliver. "Laat mij naar Brussel gaan," zegt Guy levendig. "Gij hebt hier genoeg te doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek