Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
„Wie er ’s nimmt, kan mijn niet sjeelen; maar wenn ich morjenavond das overige jeld nicht heb, schtaat hij over zwei dagen mit die janze rataplan op de jroote schteenen.” Annette beweegt zich onrustig in haar slaap en mompelt een paar onverstaanbare woorden. Walten ziet angstig naar ’t bed en zegt kalm, bijna fluisterend: „Je zult ’t hebben, baas.” „Joet, maar noen verder?” „Verder?”
«Dat smaakt lekker!» zei hij. «Nog nooit heb ik zulken verwarmenden, vurigen wijn geproefd!» Zijn oogen fonkelden; een leven, een gloed vervulde hem, alsof iedere zorg, iedere druk verdween; de frissche menschennatuur ontwaakte in hem. «Maar het is Annette toch!» riep hij uit. «Geef mij een kus!» «Ja, geef mij den mooien ring, dien ge aan den vinger hebt.» «Mijn verlovingsring?»
Een roodkatoenen deken, geheel over ’t bed gelegd, verbergt de kussens en lakens en geeft inderdaad iets troonachtigs aan ’t geheel, vooral nu op die roode deken de rijzige gestalte van Annette in den purperen mantel en met een kroon op ’t hoofd gezeten is.
Reeds breken enkele zonnestralen zich baan door de nog nevelige lucht en vergulden de sneeuw op boomen en daken, totdat zij krachtig genoeg zullen zijn om het vlokkig donzen kleed te doordringen en te doen vergaan. In Waltens kamer schijnt het licht reeds tusschen en onder de gordijnen door en werpt een zwakken gelen schijn over ’t bed, waarop Annette in diepen slaap verzonken ligt.
Overigens schijnt zijn vertrouwelijke omgang met het koude nat en de open lucht op de destijds gemakzuchtige en onfrissche Duitschers een diepen indruk te hebben gemaakt. Daar ontmoette hij zijn onherkenbaar geworden Annette. Ook zag hij er de zangeres Corona Schröter weer, aan wie hij als piepjong studentje reeds eenige bewonderende verzen had gewijd.
Want hij heeft zich binnen een week smoorlijk in haar verliefd. Anna Catharina Schönkopf hij noemt haar Antje, Annette of Kaatje was drie jaar ouder dan hij.
Hij was een danser, van wien de meisjes droomden, en dien deze en gene zelfs wakend in haar gedachten omdroegen. «Mij heeft hij onder het dansen een kus gegeven!» zei Annette van den schoolmeester tegen haar beste vriendin; maar dat had zij niet moeten zeggen, zelfs niet tegen haar beste vriendin.
De stroom des levens is de stroom der vreugde; door dezen gedragen te worden, dat is gelukzaligheid. Hij keek het meisje aan, het was Annette wel en toch Annette niet, en nog minder de spookgestalte, zooals hij het noemde, die hem bij Grindelwald tegengekomen was.
Ha! ha! ha! Hij wil niet lachen.” Een wilde woeste uitdrukking komt op haar gelaat, als zij den souffleur heen en weer schudt en hem nogmaals toebijt: „Lach!” „Lach! In Godsnaam, lach dan toch!” fluistert Walten. Pietersen vertrekt zijn tandeloozen mond tot een mislukte grijns; en als Annette ziet, dat hij lacht, laat zij hem los en pakt haars vaders arm. „Jij ook! Lachen zul je, ha! ha! ha!”
Ze staat verre boven Annette, want ze is geheel natuur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek