Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Onderwijl we zoo tegen de Duinkerkers kruisten kreeg De Haese, dit was de naam van het schip waarop ik voer, bevel om met nog eenige andere vaartuigen, die onder het oppergezag van Ammiraal Aertus Gijsels stonden, naar Portugal te stevenen om daar den nieuwen Koning een handje tegen de Spanjaarden te helpen.
Het water kwam in eene vreeselijke beweging en ons schip slingerde geweldig. Toch deden de wakkere gasten al wat zij konden om het schip te behouden en eindelijk zagen ze hunne onvermoeide pogingen met een gewenschten uitslag bekroond! Wat zag de Bare er uit! Men kon zien, dat ze in het gevecht geweest was, en dat onze kapitein het woord aan den Ammiraal gegeven, wakker gehouden had.
Hadden we, zooals het plan was, ons met den Ammiraal kunnen vereenigen, dan hadden we eene schoone macht uitgemaakt, doch dit plan werd verijdeld en met negen oorlogsschepen en vijf jachten zett'en wij koers naar Amerika om de Spaansche Zilvervloot te onderscheppen.
Ik diende bij hem aan boord, en dikwijls dacht ik zoo, in mijn eentje, aan dien morgen toen ik voor het eerst naar zee zou gaan en afscheid ging nemen. Toen had ik al heel leelijk gekeken, als Witte zeî: "Als ik ga varen, wil ik Ammiraal worden!" En ik, dwaaskop, die ik was, ik had hem uitgescholden en gezegd, dat hij pluimgraaf zou worden op het schip waarop ik kapitein was! En nu!
Geen wonder dat het volk, toen wij in het Vaderland weergekeerd waren, Hein als het ware, op de handen droeg. Elf millioen guldens was ook geene kleinigheid! En wij? Nu, we deelden meê in den lof, die onzen Ammiraal toegezwaaid werd, maar voor het overige viel er niet veel te verdienen.
"Het Kregel Mennonietje is ziekentrooster aan boord van Ammiraal Claesensz.!" schreeuwde ik naar beneden. Plof! Daar kwam al weer zoo'n doek met zand tegen mijn lijf aan. Ik verloor het evenwicht, liep nog een eind vooruit om op de been te blijven, doch kwam toen tegen Witte terecht, en rolde met hem van boven neer. Met daverend gejuich werden wij onder het geroep van "Spanje! Spanje!" ontvangen.
Vooruit, vooruit!" schreeuwde Witte. Ook De Ruyter, die gezien had, dat de Ammiraal het onmogelijk langer volhouden kon, snelde hem te hulp. 'T was meer dan tijd, dat hij ontzet werd, want de Engelschen waren hem bijna meester. Met zijn bijkans ontredderd schip voegt Tromp zich weer bij de vloot. De Engelschen volgen hem en dringen al verder en verder door.
"Wat is het, dolleman? Wat is het?" vroeg Hein. "Kijkt dan toch!" riep ik. "De Ammiraals-vlag is te halver steng!" Het blozende gelaat van Piet Hein werd bleek toen hij dat zag en de kapitein riep: "Kinderkens, onze Ammiraal is gesneuveld!" "Onze Ammiraal is gesneuveld," in een oogenblik was het op de geheele Bare bekend en iedereen sloeg de schrik om het hart.
Ik zal je vooruit schoppen, dat je met je oude beenen jezelven niet bijhouden kunt!" "Ik wilde liever hier aan boord blijven, heer Ammiraal!" "Nou goed, goed! Als je wilt, dan kan je komen! Dag Huib!"
Met een vriendelijken hoofdknik beantwoordde Evertsen het gejuich. "Het volk dankt je voor je kostelijk gedrag, Evertsen! Het dankt u omdat ge ons leven gered hebt, en ik voeg mijn dank bij den hunnen!" "Geen dank, Ammiraal! Ik deed mijne verschuldigde plicht. Gij zoudt hetzelfde gedaan hebben zoo ik in nood had gezeten! Dag, De Ruyter!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek