Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Hij vertoonde achtereenvolgens een toga, een jas, een wambuis, een grooten inktkoker, een boek, wit papier, een hangslot en een groot zegel van groen lak. Don Raphaël zei, dat hij er niet aan twijfelde of Ambrosius had goede inkoopen gedaan, maar hij vroeg, waar dat alles toe moest dienen.
In de schaduw van de boomen en bij een beek met kristalhelder water, vleiden wij ons neer; maar, toen wij wilden gaan ontbijten, bemerkten wij, dat we maar zeer weinig levensmiddelen meer hadden en onze wijnzak was reeds een lichaam zonder ziel geworden. "Mijne heeren," zei Ambrosius, "de schoonste plaatsen bekoren niet zonder Bacchus en zonder Céres.
"Had het genoegen van aan de Kinderen van Ulrich en Ulrica dezelfde kunsten te leeren, die hij eertijds aan Joan had medegedeeld, terwijl de oude Geert dan gestadig uitriep, wat of Mevrouw zaliger wel gezegd zou hebben, als zij dat alles beleefd had." "Goed! en vader Ambrosius?"
Daarna nam Ambrosius het woord en zei tot zijn kameraad: "Don Raphaël, denk eraan, dat de zon ondergaat. Het is tijd om te beraadslagen, wat wij te doen hebben. Wat mij betreft, meen ik, dat wij dadelijk moeten opbreken, vannacht Reguena moeten probeeren te bereiken en dan morgen naar Valencia gaan, waar wij ons handwerk kunnen aanvangen.
En welke redenen heeft hij u gegeven, sterk genoeg, om u een huisgezin, dat u liefheeft, te doen verlaten?" Joan was op het punt zijn vertrouwen te schenken aan zijn reisgenoot, wiens achtbaar en tevens vriendelijk voorkomen hem bereids had ingenomen; doch hij weerhield zich, indachtig aan de nauwe betrekking, die tusschen Vader Ambrosius en den Baron bestond.
Deze mutsen waren bedekt met vlammen en duivelsche figuren. Toen ik die ongelukkigen bekeek met een medelijden, dat ik niet wilde laten blijken, uit vrees voor een misdadiger te worden gehouden, herkende ik onder hen, wier hoofd zulk een muts droeg, de eerwaarde vader Raphaël en broeder Ambrosius. Ze waren zoo dicht bij mij, dat ik mij niet kon vergissen. "Wat zie ik!
Eer hebbe de Geleerdheid, welke ons, die geenszins met oorlogen gediend zijn, het recht geeft, de vriendschap te genieten en te oefenen, welke de heiligste van alle menschelijke zaken is." Ambrosius beantwoordde deze beleefde toespraak op de minzaamste wijze en trad nu zoo met hem als met de Predikanten in een zeer onderhoudend gesprek, waarvan echter de beide Bevelhebbers weinig begrepen.
Ambrosius antwoordde: "Al die zaken hebben mij met elkaar zes pistolen gekost en ik ben er zeker van, dat zij ons minstens vijfhonderd zullen opbrengen. Ik ben er de man niet naar om mijn geld aan nuttelooze zaken te besteden. Ik heb een plan gevormd, een plan, dat ontegenzeggelijk een van de vernuftigste is, dat ooit in een menschelijk brein is opgekomen.
"Die was slechts voorwaardelijk," hernam de Vicaris: "indien de Ambtman zich geschikt achtte om mijn pleegdochter gelukkig te maken." "Welnu? en dit heeft hij plechtig beloofd," zeide Reede. "Beloofd?" herhaalde Vader Ambrosius: "Heer Ambtman! durft gij in mijn tegenwoordigheid die belofte herhalen? Bedenk u wel! en luister naar hetgeen ik u vraag.
Ambrosius, Gr.-Vicaris."" "Welnu! wat zegt ge van dat duidelijke stuk?" vroeg de Baron, na het ten einde gelezen te hebben. "Had UEd. mij dat eerder laten lezen," antwoordde Bouke, het hoofd schuddende, "ik zou er nogal reden in gevonden hebben, om dat huwelijk vooreerst niet te laten doorgaan." "Zoo?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek