Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
De apen gingen op hun achterste pooten staan en grijnsden, als wilden ze zeggen: wat heeft onze directeur te bevelen? De poedel kroop bij het zien van het mattenrietje dat de baas uit handen van zijn zoon ontving, met den staart tusschen de beenen, op zijn buik tot voor Carlo's voeten en keek hem toen aan met een blik, waarin een bede om genade opgesloten scheen. "Allo! hier, Tom!
Ook moeder Jane was begonnen, haar armen jongen nog een woord van troost toe te snikken; maar ongeduldig duwde een der gendarmen Willem naar binnen. »Allo, vooruit! Je kunt hier den heelen dag niet blijven staan janken!" schreeuwde hij ruw. Met vreemdstrakken blik liep Willem nu dóór.
"Allo!" riep hij met zijn min of meer schorre stem Carlo junior toe, "laat eens een paar van de artisten buiten komen." "Wie?" klonk het terug. "Eerst Jack, dan Minca en Tom." In den wagen blafte een hond; 't was Tom, hij had zijn naam gehoord. Een oogenblik later sprongen twee keesapen en een zwarte poedel van het trapje hem te gemoet.
"Sta jij daar te balken?" schreeuwde een ander op Reijmeringer toetredend. "Dadelijk stil en daar vandaan! Vooruit!" Met een gevoeligen ribbestoot werd de ouderling van zijn plaats verdreven. "Nou allemaal het gat uit!" "Allo, marsch!" "We zullen je dat gekwezel wel afleeren!" "De heele kamer leeg!" De vier mannen brulden en vloekten om 't hardst.
Te-water, allo, dat wyf de vaart in, sebit! En die meiden na huis! Naar huis, o onbesuisde menigte? Naar wèlk huis? Naar de krotten waar ze onder opzicht komen zouden van zulke moeders? Ik ben overtuigd dat geen myner lezers, indien hy 't hier beschreven voorval had bygewoond, zich met die hoogst onfatsoenlyke zaak zou bemoeid hebben. Maar, lezer, gesteld eens dat ge hadt moeten stemmen?
Aller oogen vestigden zich op den kleinen deugniet, die voortging met zich uitstekend te vermaken. "Jan, blijf daar toch niet staan! Aanstonds slaat de tobbe om, en dan verdrinkt hij. Gauw, ga hem halen!" "Ja vrouw, zie je, ik wil wel, zie je, maar...." "Allo Jan, zeur nu niet, maar haal hem. Gauw wat!" "Ja Griet, zie je, maar hoe? Ik wil hem wel halen, dat wil ik, maar...."
't Is reeds najaar; de boomen en heesters van den tuin bieden aan 't oog een aangenaam rustpunt door de zachte herfstkleuren, die het groen schakeeren. De bloemperken zien er nog meestal kleurig en frisch uit, en 't gras heeft een fluweelachtige tint. Hij nadert het raam en buigt zich over de vensterbank, als hij beneden de stem van den tuinman hoort, die luide roept: "Allo vort!
„Neen, maar oom! nu wordt het heusch te erg, hij zal ’t kind bezeeren”, riep de jonge moeder, die toch nog met een zekere angst in ’t hart toekeek en nu verschillende pogingen deed om Bijou en ’t kind te scheiden. „Allo! marsch jij, vort! Toe oom, help me dan toch eens. Vort, Bijou!
Wil-de wel moaken, dâ' je wegkumt, miseroabele hond; allo! vort dan!" 't Is Boppie, die des tuinmans toorn heeft opgewekt, door in de bloembedden de aard om te krabben. Jacob, de huisknecht, staat met de handen op den rug bij de veranda en fluit schel en aanhoudend, maar tevergeefs!
»Allo, dan met spoed mee naar huis!" zei Reinier, »want vader en moeder zullen doodelijk ongerust over jullie zijn!" Maar van dien spoed kwam vooreerst niet veel, want opeens riep Bert: »Daar komt de patrouille van de garde-te-paard! Nu zal 't er spannen! Wisten we maar een goed heenkomen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek