Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Hij ging terstond naar zijn kabinet, waar eenige sollicitanten hem wachtten en hij nog eenige stukken moest onderteekenen, die de chef de bureau gebracht had. Met klokslag vijf trad Alexei Alexandrowitsch de eetzaal binnen, met witten das, zwarten rok en twee orderteekens op de borst; hij moest terstond na het diner weer weg, want elke minuut van zijn leven was bepaald en in beslag genomen.
"Daar ben ik met Dolly, ma tante," zeide Anna terwijl zij met Darja Alexandrowna naar buiten ging op het groote steenen terras, waar vorstin Warwara in de schaduw aan een borduurraam zat en aan het overtrek voor een stoel voor graaf Alexei Kyrillowitsch werkte.
Achter de deur hoorde men schreden; de kindermeid fluisterde verschrikt: "Hij komt!" en reikte Anna haar hoed aan. Serëscha wierp zich op het bed terug en weende luid, terwijl hij zijn gezicht met de handen bedekte. Anna nam deze handjes weg, kuste nog eens zijn natte oogen en ging met snelle schreden naar de deur. Alexei Alexandrowitsch trad haar te gemoet.
Deze beweging, een slechte gewoonte, was een bewijs, dat hij met zich zelf in het reine was gekomen. Voor het huis deed zich het geluid hooren van een aankomend rijtuig. Alexei Alexandrowitsch bleef midden in de zaal staan. Lichte schreden ijlden de trap op.
"Maar in de geheele Christenheid, en ook bij ons zooveel ik weet, is een echtscheiding geoorloofd." antwoordde. Oblonsky en staarde opmerkzaam in het geheimzinnig en donker gelaat van zijn zwager. "Ook onze kerk laat een echtscheiding toe." "Zij laat ze toe, maar niet in dit geval." "Alexei Alexandrowitsch, ik herken je niet," zeide Oblonsky na een oogenblik zwijgens.
Het eerste was, dat hij gisteren bij de ontmoeting met Alexei Alexandrowitsch diens koele terughouding bemerkt had; uit zijn houding en uit de omstandigheid, dat hij gekomen was zonder daarvan iets te laten weten, in verband met de geruchten, die hem van Anna en Wronsky waren ter ooren gekomen, vermoedde Stipan, dat iets tusschen man en vrouw niet richtig zijn moest.
Hij wilde gaan, maar nu hield zij hem staande: "Alexei Alexandrowitsch, laat mij Serëscha," vroeg zij andermaal op zachten toon. "Ik heb niets meer te zeggen. Laat Serëscha tot mijn terugkomst...." "Ik zal spoedig bevallen. Laat hem mij!" Alexei Alexandrowitsch werd rood. Hij onttrok haar zijn hand en verliet zwijgend de kamer.
"Ik ga nu, Adieu!" zeide Anna en kuste haar zoon; toen naderde zij Alexei Alexandrowitsch en reikte hem de hand: "Het is vriendelijk van u, dat ge gekomen zijt." Hij kuste haar hand. "Alzoo tot weerziens! Gij komt op de thee; dat is best," hernam zij en ging vroolijk en vergenoegd naar buiten.
Ondanks zijn lichtzinnigheid en jeugd viel hem vroeg een eervolle betrekking als president van een Moskouer gerechtshof ten deel, waaraan een groot inkomen verbonden was. Deze betrekking had hij te danken aan den echtgenoot zijner zuster Anna, Alexei Alexandrowitsch Karenin, die een der gewichtigste posten aan het ministerie bekleedde.
Alexei Alexandrowitsch had er niets bizonders of aanstootelijks in gezien, dat zijn vrouw met Wronsky alleen aan een tafel zat en met hem in levendig gesprek was; maar hij had bemerkt, dat het de overigen in het salon als iets bizonders en aanstootelijks was opgevallen, en daarom kwam haar gedrag hem ook ongepast voor. Hij besloot er met zijn vrouw over te spreken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek