Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
In de dagelijksche afwachting van Alexei Alexandrowitsch' antwoord, dat hun de toestemming tot de scheiding zou brengen, richtten zij zich daar gemeenschappelijk in, alsof zij reeds echtelieden-waren. Het was reeds de derde maand, dat de Lewins in Moskou woonden.
Hoe gaat het de lieve Anna? Het is reeds zoo lang geleden...." "Zij vaart wel," mompelde Alexei Karenin met gefronst voorhoofd. "Het is mij aangenaam geweest u te zien!" En hij keerde naar zijn rijtuig terug. "Dus kom je morgen?" riep Dolly hem na. Hij antwoordde iets, wat Dolly echter wegens het geraas der rijtuigen niet verstond. "Ik kom morgen nog bij je," riep ook Stipan hem na.
Alexei Alexandrowitsch had gravin Lydia Iwanowna vergeten, maar zij hem niet. In deze moeielijke oogenblikken zijner verlatenheid en vertwijfeling kwam zij tot hem en trad onaangediend zijn kabinet binnen. Zij vond hem nog in dezelfde houding, met het hoofd op de handen geleund. "J'ai forcé la consigne," zeide zij, door ijver en haastige beweging bijna buiten adem geraakt: "Ik heb alles gehoord.
"Dat geloof ik ook, Alexei Alexandrowitsch." "Waarom zeg je dat dan niet?" "Wien zou ik het zeggen? Anna Arkadiewna is immers nog altijd ziek," antwoordde de dienstmeid verdrietig. Zij was een oude dienares des huizes. Alexei Alexandrowitsch meende in haar eenvoudige woorden een toespeling op zijn toestand als echtgenoot te vinden.
Sterker dan ooit overviel hem een gevoel van afkeer tegen iemand, hij wist niet wie die iemand was, Alexei Alexandrowitsch of hij zelf of een ander; hij begreep, dat nieuwe plichten voor hem ontstonden, dat hij haar helpen, haar redden moest, dat het zoo lang door hem met verlangen gewenschte keerpunt nu eindelijk daar was, dat men nu voor den echtgenoot niets meer mocht verbergen en dat men aan den zoo ondragelijk geworden toestand een eind moest maken.
"Wat wil je dan eigenlijk van mij?" zeide hij, zich onrustig op zijn stoel bewegend. "Eene echtscheiding, op een of andere wijze eene echtscheiding, Alexei Alexandrowitsch.
Versta mij wel: twee wezens heb ik lief, beiden evenzeer: Serëscha en Alexei...." Zij was in het midden van de kamer dicht voor Dolly getreden en drukte de handen tegen de borst. In het witte nachtgewaad scheen haar gestalte buitengewoon hoog en gezet.
Maar om een vriend te zijn moet men zich geheel in den zielstoestand des anderen verplaatsen, en ik vrees, dat u dat ten opzichte van Alexei Alexandrowitsch niet geheel kunt doen. U zal begrepen waarvan ik spreek?" zeide zij en hief haar schoone, dweepende oogen tot hem op.
Gij hebt voldoening noodig voor uw zinnelijke hartstochten...." "Alexei Alexandrowitsch, het is niet slechts niet grootmoedig, het is onwelvoegelijk, een machtelooze te slaan." "Ja aan u zelf denkt gij, maar het lijden van een mensch, die uw echtgenoot was, treft u niet. Het is u onverschillig, of zijn leven is verwoest, dat hij uit ... uitgeleden...."
"Ten eerste, verzoek ik je niet zoo te schommelen," vermaande Alexei Alexandrowitsch; "en ten tweede moet ons niet de belooning, maar het werk het meest genoegen geven. Ik wensch, dat gij dat goed begrijpt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek