Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 november 2025
»Neem me niet kwalijk,« zei de Vos met afgetrokken voorkomen opkijkend. »Vroeg u mij iets, beste vriend?« »Ik heb nog nooit zoo'n doortrapten vagebond gezien, Edelachtbare,« merkte de agent met een grijns op. »Zal je iets zeggen, snotjongen?«
Door Lavallette, dien hij naar Parijs had gezonden, werd hij op de hoogte gehouden van 't geen daar onder de royalisten broeide; door een gevangen genomen agent van den prins van Condé werd hij ingelicht omtrent Pichegru's verraad en het komplot, tegen het Directoire gesmeed.
Onze geleider sprak hem aan en weldra begaven wij ons op weg, voorgegaan door den policeman; wij gingen steegjes en poorten en kronkelende straten door, en het scheen me toe, dat verscheidene huizen op het punt waren van in te storten. Eindelijk stonden wij stil op een plein, waarvan het middenvak uit een moeras bestond. Red Lion court, zeide de agent van politie.
Bij voorkeur kiest hij daartoe, tegen het vallen van den avond, een der hoofdgrachten bij een straat en een brug; dan heeft hij altijd twee wegen, twee kansen om zijn vijand te ontloopen. Voorzichtig speurt hij rond, zijn mageren hals rekkend uit den groezeligen boord van 't sporthemd. Geen agent is op de gracht vóór hem te ontdekken, achter hem evenmin.
De agent trachtte kalm te doen, alsof er niets buitengewoons voorviel, terwijl hij de reusachtige tragedie toch voor zijne oogen had. "Geef mij de proclamatie," zei hij tot een ander die onzichtbaar was, en een klein wit papier werd hem aangegeven. "La' me met rust," zei Caddles, dreigend naar hem kijkend, en zijn spieren spanden zich.
„Dat gekke meissie ziet er waarachtig uit als een prinses, met die mooiïgheid om,” fluistert een van de omstanders tot een ander, die doodkalm antwoord: „’t Is wat moois, ’t lijkt wel niks.” „O! daar komt de agent met den hokkebaas!” klinkt het plotseling bij de deur.
Lang eer hij consulair agent van Frankrijk werd, had hij altijd de Franschen, die hem werden aanbevolen, gaarne ontvangen en gastvrij geherbergd; zoodra hij dat langgewenschte ambt bekleedde, rekende hij het zich tot een plicht, alle reizigers zijn gastvrijheid aan te bieden, die dat schoone Frankrijk hun vaderland mochten noemen, dat in zijn oogen onafscheidelijk was van roem en glorie.
»Ge kunt er veel geld voor maken," zeide Frits. »Van wien weet ge 't?" vraagde Jansen bedachtzaam. »Meester Williams heeft het mij zoo even verteld," zeide Frits. Jansen fronste even zijn zware wenkbrauwen. »Voor wien komt de agent?" vraagde hij plotseling. »Voor een Engelsche Maatschappij," antwoordde Frits. De plooi tusschen Jansen's wenkbrauwen werd dieper.
Groot was zijne vreugde, toen hij dezen zelfden morgen hem uit den waggon zag stappen, in gezelschap bovendien van een jonge vrouw, van wier tegenwoordigheid hij zich geen rekenschap kon geven. Oogenblikkelijk zond hij een agent van politie op hem af, en dit was de oorzaak dat Fogg, Passepartout en de weduwe van den rajah van Bundelkund voor den rechter Obadiah gebracht werden.
„Wie is ’t?” vraagt de agent. „Hij hiet Walten en speulde op de kemedie,” antwoordt de hokkebaas. „Zeg!” hij wendt zich tot de werkvrouw, die naast den stoel van Annette staande, zwijgend toekijkt, „zeg! jij zelt er wel ’t fijne van weten?”
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek