Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Gij zult geene klagte van mij vernemen, Edel Groot Achtbare Heeren! dat mijn werkkring hier te beperkt is: integendeel, ik spreek het opentlijk uit, dat men nog aan meer dan één' nieuw Ambtgenoot eene even uitgebreide taak zou kunnen aanwijzen, die ook thans nog onvervuld moet blijven.
"Waarom heb je hem niet gezegd dat ik in conferentie ben?" "Dat heb ik gezegd, Edel Achtbare; het helpt niets. De sergeant zegt hij moet en zal u onmiddellijk spreken." "Laat hem dan maar binnen... Koelewijn, wacht even buiten." Eenige oogenblikken later trad de sergeant de kamer in. "Wel sergeant?" "Edel Achtbare! ik kom uw hulp inroepen als hoofd der politie." "Tegen de separatisten?
Ik heb hier een brief van Zijne Excellentie den Gouverneur van Utrecht, die over je handelt. Je hebt geweigerd de bevelen van luitenant Veere op te volgen, hé?" "Edel Achtbare, ik wist niet dat ik onder de bevelen van een luitenant kon staan." "Nu ja; laten we nu niet over een paar woorden kibbelen! Waarom was dat?"
Slechts als deze mijn wensch in vervulling getreden zal zijn, zal ik, Edel Groot Achtbare Heeren Curatoren, Edel Achtbare Heeren Burgemeesters , de resultaten van mijn onderwijs, onder uwe bescherming aan uwe hoogeschool gegeven, met vertrouwen aan uw oordeel mogen onderwerpen. Dit beschouw ik als het eenige waardige geschenk, waarin uw verheven geest behagen zal kunnen scheppen.
De schel ging over met een vreeselijk geweld, zoodat de burgervader, eenig onheil vermoedende, in persoon de deur ging openen. Het onderhoud van Berend met den burgemeester verdient geen vermelding; want de edel achtbare vernam van den beschonkene niet veel meer dan onsamenhangende klanken, die hem alleen bewezen, dat de vent smoordronken was.
Want waarlijk, mij rest in de nachtwaken, die ik benut om zijn meer dan zonderlinge geschiedenis op te schrijven, nog zooveel wonderlijks te verhalen, dat als een opdoemende verschijning het alledaagsche leven van heel gewone menschen in bovenzinnelijke sferen hief , dat ik bevreesd ben, u ten slotte nòch aan den student Anselmus, nòch aan den archivaris Lindhorst meer te zien gelooven, ja u zelfs eenigen ongerechtvaardigden twijfel te zien koesteren aan den conrector Paulmann en den griffier Heerbrand, terwijl toch zeker de laatstgenoemde achtbare mannen nu nog in Dresden rondwandelen.
Luitenant Van der Poort is maar heel weinig ingenomen met je houding, wanneer de onwettige vergaderingen door hem ontbonden worden. Jij gaat dan zoo zacht met die snuiters om alsof ze van kraakporselein waren, en zoo wek je verdenking." "Edel Achtbare; ik behandel ze menschelijk." "Kletspraat! Je hebt je te houden aan de bevelen van den luitenant!
Edel Achtbare! hij Flitz Edel Achtbare!.... Cassinootje, Rederijkerskamer! alles tot stand brengen,.... overal de eerste viool spelen!.... Mijnheer de burgemeester, hoe vaar je? Dankje!.... hi, hi, hi!.... In de eerste week naar Den Haag, bedanken, ook oom Piet, de goudsmid, die werkte. Meteen naar Wolkensteijn. Va voor de moeite bedanken, die ook al WERKTE... Terugkomen in B...., met va en moe.
Ik zou niet weten waarvan! Als 't weer in orde komt...." "Maar ik ben niet afgezet!" riep Koelewijn, die ditmaal het "Edel Achtbare" vergat. "Afgezet ben je niet, maar zoo goed als.... Ik weet waarlijk niet.... Maar kijk, of we nu lang of kort samen praten, daar wordt de zaak niet beter om.
Koelewijn kwam er minder goed af. Nadat de loopende zaken behandeld waren, en terwijl de veldwachter reeds meende dat hij zou kunnen vertrekken, zei de burgervader: "Koelewijn, ik heb je nog even iets te zeggen. Je hebt het al weer verkorven." "Wat is er tot uw dienst, Edel Achtbare?" "Ja; dat ziet er leelijk voor je uit!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek