Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Jo hijgde, alsof ze een koud stortbad kreeg; zoo'n onverwachte omkeer benam haar den adem. Het rare geluid dat ze maakte, deed het paar omzien. Meta sprong op, met een mengeling van verlegenheid en trots op haar blozend gezichtje, maar "die man" zooals Jo hem noemde, waagde het nog te lachen, en zei bedaard, terwijl hij het verbaasde standbeeld kuste: "Zuster Jo, feliciteer ons maar!"
Hij draafde weg en zweepte de paarden aan tot een woeste vaart zonder te durven omzien. Want Melchior Sinclaire had een sterken arm en weinig geduld. De Heer van Björne ging nu in de danszaal om zijn dochter te halen en zag daar hoe Gösta en Marianne dansten. Woest en onstuimig werd die laatste polka gedanst. Enkele paren waren bleek; andere gloeiend rood. 't Stof stond als een wolk door de zaal.
Een schaduw liep ginder over de vinnige helderheid van het veld, en lei op een omzien de wereld in den halven donkeren.
"Kom! kom!" zeide de oude vrouw: "ik mag oe wel prijzen: er zijn zooveel zoons, die nooit naôr heur moeder omzien; maôr oe zult er oe loon voor hebben: oe zoons zollen oe ook wel behandelen als zij groot zijn, althans ik hoop het: en oe ook, Freule! wensch ik, als oe eens trouwen meugt, zoo'n braôven zoon als mijn Gheryt." "Wel, moeder!" hervatte Gheryt: "oe zoudt mij konfuis maôken.
Nu dwingt de Koning REINOUT te zweren, dat hij niet zal omzien naar Beyaert. Op nieuw wordt het ros in de rivier geworpen. Op nieuw komt het boven en steekt het hoofd op, hinnekend naar zijn meester, "alsof 't een mensch geweest hadde, die na sijn lieven vrient bitterlijk geschreit hadde" . Wanneer REINOUT dan niet naar den trouwen vriend omziet, zinkt het ros en verdrinkt.
Nu, wat mijnheer de baljuw heden morgen van zijne lieve vrouw verlangde, dat zij namelijk eens in 't huishouden zou omzien, was nu juist geen zonderlinge inval en daarom niesde zijne vrouw ook niet, ofschoon zulks, in onzen tegenwoordigen tijd, menige wel opgevoede vrouw wel gedaan zou hebben. Zij was juist heengegaan, toen de oude molenaar Voss met het valies de deur inkwam.
Suze vloog schielijk op, en liet zich niet verbidden nog eene pooze te toeven. Van Reelant greep een fantaisiehoed, schoot een luchtig jasje aan en geleidde haar. Na middernacht zal niemand hem op straat verwachten of naar hem omzien.
Maar zij wilde graag nog wat met mij den tuin in en een poosje praten op de bank van den vervallen koepel, waar men zulk een mooi vergezicht had. Alleen moest zij eerst even omzien naar grootpapa. "Die zit nog in 't priëel te dommelen, en mij dunkt hij zit daar goed." "Ja, maar de avond is luchtig en.... Is Rolf bij hem?" "Rolf haalt de schade in van de verloren siësta."
Rechts wendt zich het Irtach-dal, na de eerste dertig werst, plotseling naar het Noorden, achter den Terekty-Tao en den Keou-eou-leou-Tao. Nog een oogenblik blijven wij de drie toppen bewonderen, welke het dichtst bij de Oustchiar-piek zijn gelegen. De middelste vooral trekt onze aandacht; zijn dreigend voorkomen lokt niet uit tot een beklimming. In een omzien zijn wij in ons kamp terug.
Zij, die zoo kloek en zonder omzien zich door het leven geslagen had, zonder ooit zelf te liegen en zonder anderen te laten liegen, voor zoover zij er iets aan doen kon; zij, die geloofd en beweerd had, dat wie oprecht wenscht waar en eerlijk te zijn zonder schade door het leven zal kunnen gaan, hoe boordevol het ook is van leugen en lafheid. Daar lag zij nu.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek