United States or Albania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Τεσσαράκοντα ολόκληρα έτη κατώρθωσεν ο Περικλής διά της πολιτικής φρονήσεως και ικανότητός του να διευθύνη τα δημόσια πράγματα της πατρίδος του, διασώζων τοιουτοτρόπως αυτήν από την καταστροφήν, εις την οποίαν ανηλεώς ωθείτο υπό των διεφθαρμένων και εμπαθών δημοκόπων.
Σόλων — Ποπλικόλας, Θεμιστοκλής — Κάμιλλος, Περικλής — Φάβιος Μάξιμος. — Ο νομοθέτης των Αθηνών αντικρύζεται προς τον μεταρρυθμιστήν Ποπλικόλαν. Ο δε νικητής των Περσών Θεμιστοκλής προς τον Κάμιλλον. Τέλος ο πολιτικός Περικλής προς τον συνετόν πολιτικόν της Ρώμης Φάβιον Μάξιμον. Τόμος Β'. Δρ. 3. —
Τόσον καιρό που ζούσε η άμοιρη η Βεργινία, ψυχή δε ρώταγε γι’ αυτήν και τώρα που πέθανε, τρέξανε σαν τα κοράκια- άφησε πια τις Χαρζανοπουλίνες, μάννα και κόρες, και την αδερφή της γριάς, την Κερ-Αριστείδαινα, και την Κυρία Ευρυδίκη : αυτές δα ήταν απ τις πρώτες, σπιτικές σα να πούμε, στα μέσα και στα έξω. . και πήγαιναν πίσω απ’ την κάσσα κολλητές, σα συγγενείς. . . Τo Νίκο τον είχε πιάσει μπράτσο ο μάστοράς του ο Πρίαμος κι απ’ την άλλη μεριά ο Περικλής.
Ενώ οι ρήτορες με τας ιδικάς μόνον γνώσεις μόλις το αλφάβητον του γράφειν λόγους γνωρίζουν. Καλύτερος ρήτωρ ήτο ο Περικλής, διότι ακριβώς από τον φιλόσοφον Αναξαγόραν ήντλησεν. Οι ρήτορες λοιπόν πρέπει να γνωρίζωσι την ανθρωπίνην ψυχήν, έπειτα πρέπει να έχωσι σκοπόν την αλήθειαν και όχι το αληθοφανές.
Την προς τους συμπολίτας του αγάπην εθεώρει λοιπόν ο Περικλής ως την μεγίστην των αρετών, και διά των τελευταίων του λόγων, ως διά διαθήκης, αυτήν εσύστησεν εις τους συγχρόνους και μεταγενεστέρους αυτού.
Στάθηκε μα την αλήθεια ο Αθανάσιος σ' αυτήν την κρίσιμη εποχή της ιστορίας μας σαν είδος Περικλής με τους Δημαγωγούς. «Επαινώντας τον Αθανάσιο επαινώ την αρετή», έλεγε ο Γρηγόριος. Κ' είχε αυτό τον τόπο του, μια και πάρουμε την αρετή στη μεγάλη της σημασία. Η αρετή του Αθανασίου δεν είτανε μονάχα ηθική αρετή, είταν και παλικαριά, καθώς στα παλιά τα χρόνια την εννοούσαν. Παλικαριά όμως της ψυχής.
Δεν έπαυσε δε η οργή των ειμή αφού τον κατεδίκασαν εις χρηματικήν αποζημίωσιν. Μετ' ολίγον δε ύστερον, τούτο δε είναι σύνηθες εις τον λαόν, εξέλεξαν πάλιν αυτόν στρατηγόν και του ανέθεσαν την ανωτάτην διεύθυνσιν των πραγμάτων. Τούτο δε διότι αι ατομικαί συμφοραί ήρχισαν ήδη να εξασθενούν, και διότι ο Περικλής τοις εφαίνετο ότι ήτο ο μόνος άνθρωπος, του οποίου είχεν ανάγκην η πόλις.
Αλλ' ο Περικλής και ως στρατηγός πολλάκις ωδήγησε τους συμπολίτας του εις διαφόρους μάχας, και πολλάκις νικηφόρος επανήλθεν εις τας Αθήνας, εννέα τρόπαια στήσας κατά των εχθρών της πατρίδος του. Αλλ' ούτε εις την πολιτικήν και στρατηγικήν ικανότητά του, ούτε εις τας νίκας και τα πολλά τρόπαιά του επαίρετο ο έμφρων Περικλής.
Τούτο λοιπόν το άγος έδιδον εντολήν εις αυτούς οι Λακεδαιμόνιοι να αποτινάξουν, πρώτον μεν διά να εξιλεωθούν δήθεν οι θεοί, δεύτερον δε διότι εγνώριζον ότι Περικλής ο Ξανθίπου ενείχετο εις τούτο εκ μητρός, και διότι ενόμιζον ότι, αν έπιπτεν αυτός από την εξουσίαν, ευκολώτερον ήθελον επιτύχει εις τας μετά των Αθηναίων υποθέσεις των.
Και Περικλής όμως, και Σόλωνας, και Καίσαρας ή Αλέξαντρος, όχι αυτοπρόσωπος παρά μ' Επιτρόπους · πράμα που σ' άλλες ιστορίες δε φαίνεται να παρουσιάστηκε.
Λέξη Της Ημέρας