United States or Gibraltar ? Vote for the TOP Country of the Week !


Τέλος η Ήρα, η άνασσα αύτη του Ολύμπου, το σεμνότατον τούτο πρότυπον των βασιλισσών, των θεαινών και των γυναικών, το τέλειον εσαεί και ανυπέρβλητον, όπερ ούτε φαντασία ούτε σμίλη ούτε γραφίς ηδυνήθη ποτέ να υπερβή ή να φθάση ή να προσεγγίση.

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Και αυτού του Ηρώδου την κεφαλήν θα λάβω· αλλά τίνι τρόπω, αφού έφυγεν ο Αντώνιος, διά του οποίου ηδυνάμην να το πράξω; Πλησίασε. ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Ερασμία βασίλισσαΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Είδες την Οκταβίαν; ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Ναι, κραταιά Άνασσα. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Πού; ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Εις την Ρώμην, κυρία· παρετήρησα αυτήν κατά πρόσωπον, και την είδα βαδίζουσαν μεταξύ του αδελφού της και του Μάρκου Αντωνίου.

Μια ζωή απάνω στη θαλασσα, σαράντα τόσα χρόνια. Έφαγε το σαλάδο με το καντάρι, με το χουλιάρι ήπιε τη θάλασσα. Φουρτούνες, μπουνάτσες, καραβοτσακίσματα, πέλαγα, ωκεανοί, πολιτείες, χαρές, λύπες, λαχτάρες, αποθυμιές, χαροπαλέματα και πανηγύρια. Ένα κουφάρι παλαίβοντας σαράντα τόσα χρόνια ανάμεσα στερηά και θάλασσα, χωρίς αναπαμό, χωρίς ανάσσα.

Άξαφνα ακούμε μια φωνή από μακρυά σαν τρόμπα-μαρίνα. Τι φωνή ήταν εκείνη; Ακόμα βουίζουν ταυτιά μου. «Ζη ο Μέγας ΑλέξανδροςΚερώσαμε όλοι. Άξαφνα σα φώτησι Θεού να μου ήρθε. Μια και δυο απάνω στο άλμπουρο. Παίρνω μια δυνατή ανάσσα και φωνάζω με όλη μου τη δύναμη. «Ζη και βασιλεύειΚαι πάλι τα ίδια. Τρεις φορές η Γοργόνα, τρεις κ' εγώ. Και περάσαμε.