United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Grauwen zou....!" riep Teunis in woede, en hij keek zóó lillik, dat Deine-Meu noar den vuurlêpel zag..... Maar eensklaps nam zijn gelaat een andere plooi aan en, dichter op Deine toetredende, sprak hij zacht: "Deine, heur is, loa'k zin wa'k wil, wat kan 't schêlen! moar gij bint de mins die me helpen kunt.
"Blief van mien af, of ik schraauw," zei Doortje, sterk blozende, terwijl zij eenige schreden achteruit ging: "He'j 't niet geheurd wa'k lest zei, da'k van die fiene proat niks wêten wil." "Och! zet die malligheid toch uit 't hoofd," hernam Alfred: "Wie drommel zal 't je kwalijk nemen dat je doet wat een jonker graag wil? Voor ditmaal één zoentje op je mollige lipjes lieve meid, en dan...."
"Bidden!" zei de man: "loop! doar he'k wat oan!" Paul begon sterker te beven, maar hernam: "'k Kan oe alles niet zeggen wa'k denk en ien 't gemoed heb, moar één ding dat wee'k toch, da'j bidden mot eer da'j starft, of anders...." "Starven....!" herhaalde de vader: "wie zeit oe da'k starven zal....? Mien heufd....! o mien heufd....!"
Maar angezien't alles spiksplinternieuw was, wa'k an me donder had, gemaakt bij le tailleur le plus chic, daar de name van stonde vermeld achter op de lis, zei ik tot hem: "ik zal me pantalon uittrekke, binneste buite kere en u in bewaring geve, totda'k over 'n uur uit Loosduine te paard of in me eige equipage met twee zweetvosse terugkom"... alles in me moeders taal.
"Hier nêf, drink is; 't is wie.... wijn van 't joar 48, 't beste wa'k in huus heb." Mijnheer en mevrouw werden rood van 't eten! In 't einde, daar gaat de deur open, en, mét de deerne van den rooden halsdoek, die weder een grooten bak met riestenbrij in de handen draagt, stuift ook een zestal kinderen de kamer in. Daar had je 't leven! Dag voader, dag moeder!" "Wie zin dat?"
'En buutenkans in den olie, en 't gezoanik van Sanne-Kee, dat ie nou is goan most, hadden Janssen doen rezelevieren um Holland dan ook is te bekieken: "Bof, recht uut noar Den Hoag," besluit hij: "'k meinde nêf en nicht Middelnes zullen mien wel zeggen, hoe 'k 't beste goan en wa'k 'r zien mot.
Berend herinnerde zich zeker niet meer, dat ie ens toen de boer ziek was, met de weit noar de merkt was gewêst en toen 'en kwartje op 't mud minder had thuus gebrocht as ie beurde. "Neen," vervolgde Berend: "dat kan 'k niet, en doarom mo'k den boer nou moar zeggen wa'k weet." "Dat zou tied wêzen," zei Janboer: "ge proat mien al veuls te lang."
"Och, wat za'k oe zeggen?" hernam de grootvader: "de jong zal zien eigen licht wel oangriepen; hij 's nog zoo jong; en met Gods zêgen, dan kan alles wel terecht kommen. Ook is 't nog niet zeker da'j d'r ien zult speulen. 't Kan licht nog meeloopen. As 't mot dan mot 't, en dan za'k met Bart en Door wel doen wa'k kan. En voorts," besloot hij: "'t zal êvel toch moar veur drie moanden zin."
Saartje rees op dan, vatte 'm onder de armen, sleepte 'm weg naar de deur. "Sel je nou hièr blijve sitte... Mo'k tante gaan roope... Sel je doen wa'k je seg, hè, hè?.... As je weer is durf.... hoor-ie? hoor-ie?"... En 't opgeblazen jongske beplukte opnieuw den stronk dien zij gaf, beentjes slijkzwart, 't lidje bleek propje er tusschen. Jan was nu bezig den kolenschop te binden aan den stok.
"Pardon, kunstenaar, ik sterf nog liever, dan da'k wat verkoop wa'k van 'n ami intime gekrege heb. Maar 'k heb 't geleend an 'n jonge knul op logement, die op 'n betrekking uit mos. Hij kon d'r zonder mijn toilet ommers niet heen. Z'n pardessus was kaal ... zat 'n vreemd lappie op ... Hoog fijne knul anders, spreekt alle tale... op één na: 't Spaansch.
Woord Van De Dag