United States or New Caledonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jan die kroop dan mê veul moeite de' put uit en raepte zijn' keers op. Hij ging dan naer boven, en als hem zijn eige' wat gewarmd had en nog twee fleskes had gedronke', viel hem in 't slaep. 's Anderen daegs dé Jan hetgeen dat de geest hem gezéed had. Hij gaf 'ene' pot aen den arme, 'ene' pot aen de kerk en hij hiel 'ene' pot veur zijn eige'.
"Ajjemenou, zèg?! 'k Mos toch èrges voor komme, as eksjellentie zijnde? Of was 'k soms vroeger niet zèlf door 'n generaal uit de klas gepardonneerd? Waarop ik me eige verwijderde te peerd en wou zien of die kaptein goed rije kon, en ree ventre
„Zoo! en waar is die man dan nu?” „Da’ kan ’k u niet zegge; op avontuur is ie van verbouwereerdheid weggeloope, of uit z’n eige zelve naar ’n dokter gegaan.
Wat was die altijd aleenig met zen eige!...« Feesten. »En als jelui nou zoo onder mekaar ben, en je heb een daalder in je zak, ráke jelie em dan niet?« informeerde Jan, na een lang gesprek over de geneugten en gevaren, verbonden aan het hebben »van-een-daalder-in-je-zak.«
Hannes en ik liepen naast elkander, en deelden niet in de algemeene opgewektheid. Met zijne ietwat loenzende oogen keek hij eerst naar den sergeant, en vervolgens fluisterde hij mij toe: »Nou ik me eige tòch gewasse heef, ken ik toch beter met Merie gaan, vanavond.« »Hé je geen senie in de kemedie?« informeerde ik.
Al was 't dat ze den heele prospot deur de schouw goeide', dan gaf ik er nog geen duit om; mê hun' flauwzen! Maer da was me goed; a's Jan zijne koek nou half gebakke' was, zeét hem zoo in zijn eige': ge zult me deze' keer nie vast hebbe' vieze mannen!
S., en staat angetreje vlak naast mijn, en 't was sprekend, met noch in houding, noch in gezicht, 'n spier verschil, of 'k me eige in de spiegel bekeek... Je hóórde ze rille op die peblieke tribune, en op de betaalde plaasse verschole die edelvrouwe d'r wit bestorve gezichte van schrik achter ... d'r éventails... dat ben waaiers, stiel ... Louis ... quatorze.
Da'k me bekeerd heb zoo gezeid , om nog 's 'n woord van troost en liefelijkheid te magge verneme uit de mond van mijn eige bloed in die verlatenheid van me cel.
Ik blijf natuurlijk, want 'k hoor dat niet. Hij zet 't op dat leitje. As 'k de deur in me hand heb, om de trap af te gaan, roept ie me werom ... Ik hoor niks, ga stiekem deur. Maar op de trap schiet die man een revolver af achter mijn; ik keerde m'n eige geen oogenblik om, gaan kalm na huis ... Ja, mot je lef voor hebbe! Maar dat was allegaar nog kindere-spel.
Nou, papa die kapitein van de garde nationale de Paris was, trok meteen z'n pakkie as kaptein uit en bedankte, want die zag ook de zwendelderij en wou z'n eige niet late omkoope as moordenaar, hoe 'n erge tegenstander ie ook was van Duitschland. Maar edel boven al.
Woord Van De Dag