United States or Cambodia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Wat zeg ie doar?" vraagt de tuinman verwonderd terug. "Minsch, minsch, 't is toch niet woar? Hie is nog 'n kiend!" "Heb jij dan nooit gezien, hoe hij haar aankijkt? 'k Wil er een daalder onder verwedden, dat hij smoorlijk van haar is." "Zij-de gek, Joacob, zoo'n kwoajongen, kwoalijk zestien joar old; 't om oe eiges 'n bult te lachen. Kom! de juffer is wel een joar of vief older, geleuf ik."
Op een eenvoudige, maar niettemin ernstige wijze bracht zij den man onder het oog, dat zij de volle overtuiging van het leugenachtige zijner woorden had; vermaande hem met dringende woorden, om toch te bedenken, hoe hij misschien reeds spoedig voor den hoogen God zou verschijnen die geen leugens versting; dat ie toch zou denken hoe goed alles was, toen zien overledene Geurtje nog lêfde, umdat ie toen met God was gewêst en ien vrede zien brood had; dat ie most bidden um vergêving en kracht um den booze uut te roeien, en nou weg most goan, went dat Paul, dien zij van jongs af veur hum leerde bidden, en, onbekend met ziens voaders lêvenswandel, hum in zien geist liefhad dat Paul zou motte grauwen van 'en voader die zich zoo misdroeg, en die ie onwêtend, eiges as 'en dier in 't hok had gedroagen."
Honderd! Alles veur die b'ron en hie bulkt van 't geld! 't Was bêter as ie 't mien kwam brengen, as ik hum. Um dát te verdienen he'k zwoar motte warken, en hie.... hie het 'r geen hand veur uutgestoken.... Honderd!... Honderd guldes!... 'k Het moar ens twee guldes bij mekoar gehad, en nou.... 'k het ze toch eiges in handen...! Dat zal d'r weinig gebeurd zin. 't Is 'en opvrêter die b'ron.
"Joa, 'k bin 't verrechtig eiges," sprak Dissel; "en 'k bin 'r mieseroabel oan toe ook...." "Geurt, goa gij vort, as 'k oe neudig heb dan za'k wel roepen," zei Deine tot den bouwknecht, die met groote oogen den man aanzag, dien hij niet herkende. Geurt ging. "'k Zie doanig in 't achteruut gekommen," hernam Dissel en zette 'en lillik gezicht.
"En 'k weet eiges soms niet woarom 't hart mien zoo sloan kan," hernam het meisje; "went Deine-Meu is wel krukkerig, moar arger is ze toch niet.... en gij....?" "Ikke....?" zei Paul. "Gij....!" herhaalde het meisje, maar hokte en drukte het voorschoot voor hare oogen. "Nou, Anneke, wat zou 'k dan....?" hernam Paul op een zoo zacht goedigen toon, dat Anneke geheel van streek raakte.
Weet je, mijn grootvader zei altijd: "dat heeft hem de kerresier gevaren," en, spaarde eiges altijd zooveel als ie kon, maar as 't maar 'en gulden of drie liep dan kwam er 'n kink in de kabel en op ging het weer." "En waarvoor wilde je grootvader sparen?" had de heer gevraagd, die gedurende het verhaal over iets anders gedacht, en slechts de laatste woorden verstaan had.
Barend, de koetsier, die in zijn glimmende regenjas naast de paarden staat, ziet hen aankomen en neemt de dekens van de bruinen, terwijl hij in zijn baard bromt: "Dat is bepoald weer zoo'n akkefietje, zooals ie er al veul hêt gehad. Afijn, ie is altied zoo; ie moet het moar eiges weten." Met zorg wordt vrouw Keetje in de kussens van het rijtuig geplaatst.
"Zâ'k 't niet efkes veur oe naar 't huus brengen, m'neer?" vraagt de jongen, die verheugd is over het kwartje, dat hij gekregen heeft. "Niet noodig; dank je. Ga heen." "Nou, m'neer mòt 't eiges weten; anders...." "Ga dan toch heen!" klinkt ongeduldig het antwoord. "Wat 'n roare, kribberige vent," pruttelt de jongen, terwijl hij zich zich verwijdert.
"Zoo stond!" riep Bart, die op de deel was, doch zich lang liet wachten; waarop de oude man nogmaals riep: "Kom ie?" "Nou joa!" riep Bart weder: "dat gesjenk altied!" Maar eindelijk kwam hij. "Heur is Bart," ving de grootvader aan: "'k het nog stik vergêten de pacht noar 't huus te brengen; 't is al lang over den tied, en doar 'k eiges niet best kapoabel bin, zoo wou 'k moar dat ie 't dee."
Doortje, die door de vriendelijkheid des jonkers geheel op haar gemak kwam, verhaalde met een woordenvloed, hoe Frerik weg was; hoe de ouwe Wessels altied eiges de pacht betoalde, moar strompelig was, en Bart 'r mee gestuurd had, en dat ze nou niet wiesten woar ie zat. Alfred Van Sommer was een knappe, flink uitgegroeide, bijna negentienjarige knaap.
Woord Van De Dag