United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !


ΧΟΡΟΣ Μπιστεύομαι° μ’ αξαίνει ο βρουχισμός στις πύλες. ΕΤΕΟΚΛΗΣ Δε θα σωπάσης, τίποτε μην πης στην πόλη; ΧΟΡΟΣ Ω άγιοι πάντες! μην προδώσετε τους πύργους. ΕΤΕΟΚΛΗΣ Άει στην οργή, δε θα πομονευτής να σκάσης; ΧΟΡΟΣ Θεοί της χώρας μου, σκλαβιά να μη μου τύχη! ΕΤΕΟΚΛΗΣ Σκλαβώνεις μόνη σου και σε κι όλη την πόλη. ΧΟΡΟΣ Ω Δία, στρέψε στους εχθρούς μας την οργή σου.

ΑΓΓΕΛΟΣ Και λοιπόν ποιος κληρώθηκε θα πω κατόπι σε πύλες° τρίτος του Ετέοκλου τρίτου ο κλήρος από το βάθος πήδησε του χαλκού κράνους, τις Νήτιδες με το στρατό του να προσβάλη. Και τ’ άτια του στροφογυρνά, που μες στα γκέμια φρουμάζουν θέλοντας να πέσουν μες στις πόρτες, κι άγρια σουρίζουν οι χυμοί που απ’ τα ρουθούνια τα φουσκωμένα φυσομάνισμα γιομίζουν.

Άμα πάτησε Αφρικανικό χώμα ο Βελισάριος φρόντισε να πη του στρατού του πως δεν ήρθανε να ρημάξουν τον τόπο, παρά να τονέ λευτερώσουν από τους βαρβάρους, και τους παράγγειλε να πλερώνουν ό,τι παίρνουνε. Με τον καλόν αυτόν τρόπο, απ' όσες πολιτείες περνούσανε δεν έβρισκαν εναντίωση, μόνε άνοιγαν τις πύλες τους και τους δέχουνταν.

Ε,ε,ε,ε, αρμάτων κύλισμα γύρω στην πόλη γρικώ Ήρα μου δέσποινα, τρίζουν βαρύφορτα τ’ αξόνια, να, των τροχών. Ε,ε,ε Άρτεμη αγαπημένη απ’ το κονταροχτύπημα ξεφρένιασ’ ο αιθέρας τι κακό βρήκε την πόλη μας, τι ’ναι να γένη; Τι ’ναι π’ ακόμ’ απ’ το θεό μας περιμένει; Ε,ε,ε,ε, χαλάζι ακρόβολες στις έπαλξες πέτρες πετούν ω φίλε Απόλλωνα, απ’ τα χαλκόδετα σκουτάρια οι πύλες βροντούν.

Μολαταύτα κάθε πρωί ανοίγουν διάπλατες οι πύλες της πόλης και πεζοί ή πάνω σε άρματα οι πολεμισταί προχωρούν στη μάχη και μυκτηρίζουν τους εχθρούς των πίσω από τις σιδερένιες τους μάσκες. Ολημέρα λυσσομανάει η αμάχη, κι όταν η νύχτα πέση, λαμπυρίζουν τα δαδιά στις τέντες κι' ανάβει ο φανός στη μεγάλη κάμαρα.

Οι αυλές της πόλεως του Θεού δεν μας είναι πια ανοικτές. Τις πύλες της φυλάγει η Αμάθεια και, για να τις διαβούμε, πρέπει να παραδώσουμε ό,τι στη φύση μας είναι πιο θεϊκό. Φτάνει που οι πατέρες μας επίστεψαν. Εξαντλήσανε τη δύναμη της πίστεως των φυλών του ανθρωπίνου γένους. Η διαθήκη τους σ' εμάς είναι ο σκεπτικισμός, που τον φοβούνταν εκείνοι.

Βράζανε μέσα τους οι Γότθοι, και καρτερούσαν την ώρα τους. Έτυχε τότες ο Μάξιμος κι ο Λουπικίνος να προσκαλέσουν τους δυο Γότθους Αρχηγούς Φριτιγέρνη κι Αλάβιβο στη Μαρκιανούπολη. Κ' ήρθαν οι δυο Αρχηγοί με μερικούς ανθρώπους τους σωματοφυλακή. Βλέπουν οι δικοί μας τους ακόλουθους τούτους, και τους κλείνουν απέξω από τις πύλες, φοβηθέντας αρπαγή. Ως τόσο οι Αρχηγοί απομέσα κάμνανε φαγοπότι.

Είχε κι άλλες Πύλες το Ιπποδρόμιο, κ' η πιο σπουδαιότερη είταν η Νεκρή Πύλη. Τριγύρω του είχε κι άλλα πάμπολλα επίσημα καθίσματα για τους Αυλικούς και για τους Αρχόντους. Όποιος ήθελε να τονέ δη το Βασιλέα ή να τον παρακαλέση τίποτις, εκεί πήγαινε. Τύχανε μάλιστα και μερικά πολύ περίεργα και δραματικά εδώ πέρα.

Κάθε μέρα κατεβαίνει από τη σπηλιά του και στέκεται σε μια από της πύλες της Πολιτείας. Κανείς δεν μπορεί να μπη, κανείς να βγη, αν δε δώσουν, πρώτα, στο δράκοντα μια τρυφερή κόρη. Κι' όταν την πάρη στα νύχια του την καταπίνει σε λιγώτερη ώρα απ' όση χρειάζεται κανείς για να πη τον πάτερ ημών.

ΑΓΓΕΛΟΣ Λάβετε θάρρος, ευγενών μητέρων κόρες, από ζυγόν εγλύτωσε σκλαβιάς η πόλη· πέσαν οι κομπασμοί αντρών υπερηφάνων, ήρθ’ η γαλήνη και δεν έκαμε το πλοίο νερ’ απ’ το βροντοχτύπημα της τρικυμίας, βάσταξε ο πύργος και στεριώσαμε τις πύλες μ’ αξιόχρεους πολύ προστάτες μονομάχους.