United States or Paraguay ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Και θα χορεύσουν, πάτερ μου, περί τον βωμόν ; ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Πόσον σου ζηλεύω την άγνοιαν ! Ύπαγε τώρα, κόρη μου, εις τα δώματα σου να σε ίδωσιν αι νεανίδες εκεί. Δός μου την χείρα και έν φίλημα σου. Φίλημα πικρόν, διότι πολύ μακρός θα ήναι ο χρόνος καθ’ ήν θα μείνης μακράν του πατρός σου.
Και εκείνο πάλιν γίνεται διά κάποιον, όταν γίνεται γλυκύ ή πικρόν ή κάτι τι παρόμοιον, διότι το να γίνη γλυκύ, όχι όμως γλυκύ διά κάποιον, είναι αδύνατον πράγμα. Θεαίτητος. Είμαι συμφωνότατος. Σωκράτης.
Έν είδος μισανθρωπικού αισθήματος ενεφώλευεν εν τη καρδία μου· έν πικρόν, απεριγράπτως συγκινητικόν παράπονον εκάθητο επί των χειλέων μου. Παράπονον ασθενούς τρυφερού παιδίου προς την μόνην αυτού μητέρα, την Φύσιν, προς τας αγκάλας της οποίας έλκεται υπ' εμφύτου στοργής, μικρόν αφού έχει υποφέρει τας σκληροτέρας συνεπείας του αλλοπροσάλλου χαρακτήρος της.
Δεν ήθελον να αναγνωρίσωσι την αμάθειάν των δεν μετημελούντο εκ των σφαλμάτων των· το πικρόν δηλητήριον του μίσους των δεν αφηρέθη διά της μακροθυμίας των, η βαθεία νυξ της διαστροφής των δεν διελύθη διά της σοφίας των. Η πρόθεσίς των όπως τον απολέσωσιν ήτο σταθερά, επίμονος, αμετάτρεπτος. Εάν μία σκευωρία απετύγχανεν επεδίδοντο μετά πείσμονος μοχθηρίας εις εξύφανσιν άλλης.
Μα τουρκιάς καιρός τότε, σου λέει ο άλλος. Δεν ήταν τρόπος νάβρη ο ραγιάς καταφύγι. Και δεν ήταν πρεπειό για τον Τούρκο, να τα βολέψη ο μαβρο-χριστιανός, και νάβρη σύντρεξη και νάβρη παρηγοριά και παραθάρι· να καψογύρη ναλαφρώση τον πικρόν πόνο του. Οι καταδότες δεν απολείπουν πάντα από τον κοσμάκη, οπού λες. Κι από τα πολλά κάποιο ρεμένο στόμα πάει και το προδόνει!
Εις αυτάς τας στιγμάς, η Φραγκογιαννού είχε λησμονήσει την πρώτην ιδέαν της — ότι ο Θεός ηθέλησε να εισακουσθή η ευχή της και να πνιγή η παιδίσκη. Είτα ευθύς πάλιν ο λογισμός ούτος της επανήλθεν εις τον νουν — και ακουσίως εγέλασε πικρόν γέλωτα. Εν ριπή οφθαλμού απεφάσισε τι έπρεπε να κάμη. «Ας πάω στο σπίτι, είπε μέσα της.
Είμεθα κ' εγώ και συ, καϋμένε, μαζή γραμμένοι ‘ς το πικρόν της συμφοράς βιβλίον! Δος μου το χέρι σου. Εγώ εσένα θα σε θάψω εις μνήμα θριαμβευτικόν... εις μνήμα; όχι! Φάρον! διότι αναπαύεται εδώ η Ιουλιέτα, κ' η ευμορφιά της χύνει φως στου τάφου ταις καμάραις! Εδώ 'ξαπλώσου, ω νεκρέ! ένας νεκρός σε θάπτει.
Η όψις κρίνει το λευκόν και το μέλαν η δε γεύσις το γλυκύ και το πικρόν ούτω δε και αι άλλαι. Επειδή δε διακρίνομεν το λευκόν και το γλυκύ και εκάστην των αισθητών ποιοτήτων διά της σχέσεως της προς μερικήν αίσθησιν, διά τίνος άρά γε μέσου αισθανόμεθα και ότι διαφέρουσιν αλλήλων αυταί αι αισθηταί ιδιότητες; Αναγκαίως διά τίνος αισθήσεως, διότι ταύτα είναι αισθητά .
Και ο συνετός Τηλέμαχος απάντησέ του κ' είπε• «Πείραιε, δεν γνωρίζουμεν αυτά πώς θα τελειώσουν• αν δολερά 'ς το σπίτι μου με σφάξουν οι μνηστήρες, και όλην κατόπι μοιρασθούν την πατρική μ' ουσία, 80 προτιμώ συ να τα χαρής παρ' απ' αυτούς κανένας. και πάλι αν θάνατον εγώ πικρόν τους οργανίσω, προς μέ φαιδρόν 'ς το σπίτι μου φαιδρός θέλει τα φέρης».
Οπόταν δε είδαμεν ότι οι δύναμες τον σπαθιών μας ήτον ανωφελείς, και που να τον σκοτώσωμεν μας ήτον αδύνατον, όλοι μαζή ερριχθήκαμεν επάνω του διά να πασχίσωμεν να τον ρίξωμεν εις την θάλασσαν, μα δεν ημπορέσαμεν ούτε να τον αγκαλιάσωμεν, επειδή και μας εγλυστρούσεν από τα χέρια ωσάν ένα χέλι· και έξω από αυτό έχωσε τα νύχια του εις το κατάρτι του καραβίου, και από εκεί εκρατείτο με τρόπον, που εφαίνετο πλέον δυνατώτερος από έναν ακίνητον στύλον· Ώστε που αντίς να φανή φοβισμένος από τον θυμόν μας, μας είπε με πικρόν χαμογέλασμα· Φίλοι μου, εσείς χωρίς στοχασμόν εδοθήκατε εις μίαν κακήν επιχείρηση· ηθέλατε κάμει καλύτερα εις το να με υπακούσετε· εγώ εκαταδάμασα πλέον δυνατωτέρους από εσάς· σας βεβαιώνω, ότι αν ακολουθήσετε να μου αντισταθήτε εις την θέλησίν μου, θέλω σας μεταχειρισθή με τρόπον, που εμεταχειρίσθηκα τους συντρόφους σας.
Λέξη Της Ημέρας